Μόνο στο eirinika - Ένας συγκλονιστικός καλλιτέχνης ο Γ. Παπακωνσταντίνου που δημιουργεί ''αγίους'',καράβια & το πιο καλοκαιρινό εξώφυλλο του αναγνωστικού μας με ότι βγάζει η θάλασσα! (Φωτό - βίντεο)

Συνάντησα τον θαυμάσιο καλλιτέχνη Γιώρη Παπακωνσταντίνου στη Σκύρο να έχει όμορφα "απλώσει" τις δημιουργίες του σε μία εξιαρετική καλοκαιρινή έκθεση στη Χώρα της Σκύρου.







Ο γλύπτης από τα Γρεβενά συνθέτει θαυμάσια καλλιτεχνήματα μόνο με ότι... βγάζει η θάλασσα ακουμπώντας την αμμουδιά: ξύλα απο βάρκες , σφουγγάρια, πέτρες, γυαλί ... E.N













Τι γράφει ο ίδιος ο καλλιτέχνης γιά το έργο του στο site του artgioris.wordpress.com:











O γλύπτης καλείται να παίξει τον ρόλο ενός “μικρού θεού” και χρησιμοποιώντας τα “εργαλεία” της γλυπτικής να δώσει “πνοή” στην ύλη…ιεροσυλία? όχι αν ο σεβασμός στη φύση προηγηθεί της έκφρασης και το όραμα την κρατά κοντά του… μέχρι το τέλος… το τέλος που έρχεται κάθε φορά κατά την στιγμή της υλοποίησης ενός έργου… εκεί που η γέννησή του ταυτίζεται με τον θάνατο της σχέσης του με τον καλλιτέχνη και την αρχή της συνύπαρξης του με το κριτήριο του κοινού που θα αποφασίσει για την τύχη του… εκεί που είτε με πονέσετε είτε με χαροποιήσετε, εγώ θα σας ευχαριστήσω αποχαιρετώντας σας μέχρι την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε για να σας παραδώσωμε εμπιστοσύνη ένα ακόμα καρπό του έρωτά μου με τη ζωή, την θάλασσα, τον ήλιο και τον άνοσα ανικανοποίητο συναισθηματικά εαυτό μου…




WHO IS WHO

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στο χωριό Παλιουριά των Γρεβενών το 1956.

Ανήσυχος από παιδί, έδωσε στην «αναζήτηση» πρωταγωνιστικό ρόλο στο παιχνίδι του και γρήγορα γοητεύτηκε ανακαλύπτοντας την πολυποίκιλη συμπεριφορά των φυσικών υλικών (πέτρα, ξύλο, πηλό) κατά την επεξεργασία τους.

με το “Αγριόψαρο”…

Παράλληλα, τα μουσικά ακούσματα του τόπου του, τον ώθησαν ν’ ασχοληθεί και με τη μουσική, με φυσικό αποτέλεσμα να προσπαθεί να βγάλει ήχο και κατά συνέπεια μελωδία  από όποιο μουσικό όργανο βρισκόταν στα χέρια του.

Στην Αθήνα ήρθε το 1971, σε ηλικία 14 χρόνων και εργάστηκε αρχικά ως επιπλοποιός. Αργότερα, παρακολούθησε επί 4 έτη μαθήματα σχεδίου επίπλου στη «Διπλάρειο» σχολή και τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε με περισσότερο ζήλο άλλοτε με τη γλυπτική, άλλοτε με τη μουσική και άλλοτε με τη σύνθεση μουσικών έργων.



Από το 1982 συμμετείχε στο μουσικό σχήμα «ΠΡΟΟΔΟΣ» του εκπολιτιστικού συλλόγου Λόφου Αξιωματικών Περιστερίου σα μουσικός (παίζοντας πνευστά και έγχορδα), εκτελώντας και δικές του συνθέσεις. Ταυτόχρονα συμμετείχε ενεργά και στο μουσικό σχήμα «Διάρκεια» του Πνευματικού Κέντρου. Ως μέλος τους επί σειρά ετών, έλαβε μέρος σε πλήθος συναυλιών στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Δήμου, αλλά και πολλών άλλων πόλεων σε όλη την Ελλάδα.

Πάντα αυτοδίδακτος, ουδέποτε δεν παρακολούθησε μαθήματα σε εικαστικές σχολές αγνοώντας κατά συνέπεια κάθε είδους κανόνες και φόρμες που «επιβάλλονται» μέσα σε αυτές.

Με δασκάλα τη φύση, παρατηρώντας στις φυσικές φόρμες, την αρμονία, τις αναλογίες και τα χρώματα, δουλεύει το κάθε υλικό ελεύθερα σεβόμενος το θέμα του που παραμένει «θολό» όραμα  χωρίς να το καθορίζει εξ αρχής (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Τον καθοδηγούν τα ίδια τα υλικά, χαρίζοντας του ικανοποίηση  και το καλύτερο για τον ίδιο αποτέλεσμα που προκύπτει αβίαστα και γραμμικά χωρίς προσχέδια.

Δημιουργός από ένστικτο, προσωπική ανάγκη και αγάπη προς την τέχνη, ακολουθεί την ψυχή σε αρμονία με ότι «κάθεται καλά» στο σώμα όπως αναφέρει ο ίδιος.

 Επί το πλείστον, τα υλικά του τα ανακαλύπτει κατά τις περιπλανήσεις του στο φυσικό τοπίο. Είναι πέτρες από το βυθό της θάλασσας, από αμμουδιές ή εγκαταλελειμμένα ορυχεία, πηλός λευκός ή σκούρος, πεντελικό μάρμαρο, διάφορα μέταλλα, ξύλα και γυαλιά σμιλεμένα και ταξιδεμένα απ’ τα κύματα.

http://artgioris.wordpress.com/