Story of the day: Η πραγματική ιστορία ενός ζευγαριού που παντρεύτηκε από προξενιό πριν από 5 χρόνια στην Αρκαδία - ζουν αυτοί καλά με την κορούλα τους & εσείς ακόμη το σκέφτεσθε;

Η ζωή στην επαρχία μπορεί να είναι φθηνή, ο έρωτας όμως είναι ένα ακριβό χόμπι. Οι Αμερικάνοι έχοντας στο νου τους πόλεις όπως η Νέα Υόρκη λένε «There are plenty of fish in the sea», εννοώντας ότι υπάρχουν αρκετές πορτοκαλιές για όλους. Τι κάνεις όμως αν ψάχνεις για νύφη, όχι σε θάλασσα, ούτε σε λίμνη, αλλά σε μια μικρή «λακκούβα» στην ορεινή Αρκαδία; Ο Θανάσης, κτηνοτρόφος, μένει στο Κρυονέρι Αρκαδίας με την οικογένειά του και άλλους 13 ανθρώπους. Βρήκε γυναίκα πριν από 5 χρόνια με προξενήτρα, η οποία του κόστισε αρκετά χρήματα. Ο Θανάσης και η Παρασκευή, 50 και 37 χρονών, έχουν πλέον μια κόρη η οποία είναι το μοναδικό παιδί στο χωριό. Η δικιά του είναι μια ευτυχής ιστορία. Άλλοι στο χωριό δεν έχουν σταυρώσει νύφη, παρά τις πολυδάπανες προσπάθειες της προξενήτρας.

Πηγαίνοντας προς το Κρυονέρι, σκεφτόμουν ότι όσοι είναι άτυχοι ζουν στην Μεγαλόπολη και όσοι είναι πραγματικά γκαντέμηδες ζουν στην Θήβα. Παίρνω τηλέφωνο τον Θανάση και ακούω από την άλλη άκρη της γραμμής το «μου ’μαθες έρωτα», όσο περιμένω να απαντήσει. Όταν η Αμαρυλλίς είπε και την δεύτερη στροφή, ο Θανάσης το σήκωσε και με ενημέρωσε ότι επιστρέφει από έναν χασάπη στην Τρίπολη. Του είχε πάει κάτι αρνιά, προφανώς όχι για υιοθεσία. Καθώς πλησίαζα στον προορισμό μου, ένας λαγός πετάχτηκε στην μέση του δρόμου και έτρεχε πανικόβλητος μπροστά απ’ το αμάξι για περίπου 100 μέτρα. Αφού έφτασα στον προορισμό μου, έμαθα ότι αν είχα πατήσει γκάζι θα έτρωγα στιφάδο στο τέλος της συνέντευξης - http://grekamag.gr

Βλέποντας την κόρη του Θανάση σιγουρεύτηκα ότι δεν μας ταΐζουν σωστά στις πόλεις και γινόμαστε όλοι καχεκτικοί και υποτονικοί. Η μικρή Ευγενία, αντίθετα, ήταν μέσα στην ενέργεια, ώρες-ώρες υπέρ του δέοντος. Με υποδέχτηκαν και οι τρεις τους στο καθιστικό τους, ενώ ήδη όλο το χωριό είχε μάθει ότι έχω έρθει για την συνέντευξη.

Παρασκευή, εσύ πώς κατέληξες εδώ;
Θανάσης: Την γέλασα.
Παρασκευή: Ναι, με γέλασες… Και ήμουν και 12 χρόνια στην Αθήνα! Όταν ήρθα στο χωριό ήμουν 31. Ήρθα σε ένα χωριό με 15 κατοίκους. Το 2008 λογοδοθήκαμε. Τώρα είμαι ήδη πεντέμισι χρόνια εδώ. Πλέον η μικρότερη στο χωριό είναι η Ευγενία. Μετά είμαι εγώ. Αλλά δεν είναι πρόβλημα για εμένα το χωριό, κι εγώ από χωριό είμαι. Εγώ δεν ήθελα να μένω στην Αθήνα, γι’ αυτό και έφυγα. Ούτε του Θανάση του αρέσει. Αφού όταν είχαμε πάει στην Αθήνα για να γεννήσω, ο Θανάσης δεν άντεχε. Μου είχε πει ότι αν ο γιατρός με κρατήσει παραπάνω μέρες στην Αθήνα, εκείνος θα έφευγε για το χωριό. Ακόμα και στην Τρίπολη που πάμε, είναι το βασανιστήριό του.
Θανάσης: Ε ναι, η Τρίπολη είναι απελπισία, χειρότερη και από την Αθήνα.

Πώς γνωριστήκατε;
Θανάσης: Στο facebook… Όχι, εντάξει, μας γνώρισε μια γνωστή από το χωριό της.
Παρασκευή: Του είπε ότι έχει μια κοπέλα για εκείνον, αλλά εγώ δεν ήξερα ότι αυτή δούλευε ως προξενήτρα. Γιατί αυτή τελικά έπαιρνε λεφτά και μάλιστα αρκετά.

Πόσα λεφτά σου πήρε για να σου γνωρίσει την Παρασκευή;
Θανάσης: Ξεκίνησε από 15.000 ευρώ αλλά τελικά της έδωσα 5.000 ευρώ.
Παρασκευή: Στον πεθερό μου έχουμε πει ότι έδωσε 3.000. Ο Θανάσης ήταν τυχερός. Σε έναν κοντοχωριανό μας πήρε 40.000 ευρώ. Ένας άλλος συγχωριανός έχει περάσει τις 30.000 ευρώ. Του έχει φέρει 6 γυναίκες, αλλά καμία δεν έκατσε. Αλλά, βέβαια, δεν έρχεται ελεύθερη γυναίκα 35 χρονών να κάτσει εδώ. Γιατί ο συγκεκριμένος ψάχνει γυναίκα που δεν θα έχει ξαναπαντρευτεί.

Πότε αποκάλυψες στην Παρασκευή ότι είχες πληρώσει την προξενήτρα;
Θανάσης: Παντρεμένοι.
Παρασκευή: Αφού παντρευτήκαμε και έμεινα έγκυος. Αν μου το είχε πει πιο πριν, θα έφευγα. Δεν με πείραξε τόσο το ότι πλήρωσε ο Θανάσης, όσο ότι αυτή ήταν συγχωριανή μου. Έμενε στο απέναντι σπίτι.

Πώς περνάει μια τυπική ημέρα στο Κρυονέρι;
Θανάσης: Από τις 6 η ώρα το πρωί μέχρι τις 7 το βράδυ εγώ είμαι στα πρόβατα. Μόνο για να τα αρμέξω μου παίρνει δύο ώρες το πρωί και δύο το βράδυ. Κάθε μέρα, με τα χέρια, γι’ αυτό είναι πρησμένα. Έπρεπε να παραγγείλω το μεγαλύτερο νούμερο βέρας που υπάρχει, και αυτό με το ζόρι μου χώραγε.
Παρασκευή: Εμείς θα ξυπνήσουμε το πρωί εξήμισι η ώρα. Θα δώσω στην Ευγενία να πιει το γάλα της κοιμισμένη, θα την ξυπνήσω, θα την ντύσω, θα της φτιάξω το πρωινό της, θα της το βάλω στην τσάντα, θα την πάρει το ταξί και θα φύγει. Μετά κάνω δουλειές του σπιτιού.

Ο αέρας άλλαξε κατεύθυνση και η σόμπα άρχισε να καπνίζει μέσα στο καθιστικό, η Παρασκευή όμως συνέχισε να μου μιλάει ανενόχλητη. “Η Ευγενία πηγαίνει τώρα στο προνήπιο. Το χωριό εδώ δεν έχει σχολείο, οπότε πηγαίνει και γυρίζει από το σχολείο με ταξί. Έρχεται και την παίρνει στις 7:30 και τη φέρνει πίσω στη μία. Αν ο ταξιτζής πρέπει να αφήσει και κάποιο άλλο παιδάκι στο δίπλα χωριό, την γυρίζει στη μια και μισή. Μισή ώρα για να πάει και μισή να γυρίσει. Μια ώρα της ημέρας την περνάει με τον ταξιτζή, αλλά τον ξέρουμε, είναι δικός μας άνθρωπος. Είναι πολύ σημαντικό που πηγαίνει στο προνήπιο η Ευγενία, γιατί στο χωριό δεν υπάρχουν καθόλου παιδιά. Η δασκάλα της είχε εντυπωσιαστεί που η μικρή κατάφερε να προσαρμοστεί τόσο γρήγορα με τους συμμαθητές της χωρίς να έχει προηγουμένως επαφή με παιδιά. Το ποίημα για την χριστουγεννιάτικη γιορτή το έμαθε σε μια μέρα. Στο αμάξι αν δεν βάλουμε CD δεν ησυχάζει. Το CD του Τερζή το «Φεύγω δεν πάει άλλο πια» το έχουμε λιώσει. Είναι πρώτη σε όλες τις εκδηλώσεις, πανηγύρια και μνημόσυνα». Στον τοίχο υπάρχουν φωτογραφίες της Ευγενίας από τη γιορτή των Αγίων Θεοδώρων και από τη γιορτή του Ευαγγελισμού σε ένα κοντινό χωριό. Στην Καρύταινα που πηγαίνει σχολείο η Ευγενία, υπάρχει και δημοτικό προς το παρόν. Αλλά αν κλείσει, η Ευγενία θα πρέπει να πηγαίνει στη Μεγαλόπολη: 40 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα. Ένα κοριτσάκι μόνο του σε ένα χωριό χωρίς παιδιά ή νέους δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, αλλά μάλλον για τον Θανάση και την Παρασκευή δεν είναι εύκολη υπόθεση ούτε η απόκτηση άλλου ενός παιδιού, για να έχει παρέα η Ευγενία: «Δεν σκοπεύουμε να κάνουμε άλλο παιδί. Ήδη με την Ευγενία είχαμε πολλά τρεξίματα με ζητήματα υγείας, τα οποία μας κόστισαν πολλά χρήματα και μας κούρασαν. Δεν μπορούμε να το ξαναπεράσουμε αυτό. Γι’ αυτό, άλλωστε, στείλαμε την Ευγενία σχολείο απ’ το προνήπιο, για να περνάει χρόνο με παιδιά».

Η Ευγενία δεν έχει αφήσει στιγμή από τα χέρια της μια φωτογραφική μηχανή με την οποία με βγάζει ανελλιπώς φωτογραφίες. Μάλλον με εκδικείται που την φωτογραφίζω κι εγώ, σκέφτηκα, αλλά με πρόλαβε: «Θέλω να γίνω δημοσιογράφος. Εσύ τι είσαι;». «Δημοσιογράφος κι εγώ». «Ναι, αλλά εγώ δεν σε ξέρω», με αποτέλειωσε. Φέρνει από την κουζίνα ένα μπουκάλι Sprite και της αντιπροτείνω να πιει γάλα. «Γάλα;» διακόπτει έντρομος ο Θανάσης. «Δεν πίνει;». «Άστα, θέλουμε 13 με 14 λίτρα γάλα την εβδομάδα. Πολύ γάλα. Περνάει μια φορά την εβδομάδα ο μανάβης και παίρνουμε αγελαδινό γάλα, δεν πίνει από τα πρόβατα». Ρωτάω την Ευγενία τι της αρέσει να κάνει όταν δεν πίνει γάλα: «Πάω μέχρι πάνω την εκκλησία και κοιτάω, πάω μέχρι την βρύση, στα πρόβατα…».

Αφού τους χαιρέτησα, η Ευγενία με σημάδευε ακόμα με τη φωτογραφική μηχανή.

Κείμενο και φωτογραφίες: Χρήστος Πρόεδρος

Ο κουραμπιές

Το ποίημα που απήγγειλε η Ευγενία στο προνήπιο

Κουραμπιές το όνομά μου
Ζαχαρίτσα η μαμά μου
Μυρωδάτη φουσκωτή
Άσπρη-άσπρη τραγανή
Μοιάζουμε με τις χιονούλες
που ομορφαίνουν τις ραχούλες
μα αν κανείς μας παραψήσει
η κουζίνα θα καπνίσει.

Ένα προξενιό στην ορεινή Αρκαδία μπορεί να κοστίσει μέχρι και τις 40.000 ευρώ.
Η Παρασκευή πιστεύει ότι ο Θανάσης έχει δώσει 15.000 ευρώ στην προξενήτρα, αλλά δεν της το λέει.
Το Κρυονέρι Αρκαδίας ονομαζόταν Εγκλένοβα πριν την ελληνοποίηση των τοπωνυμίων επί Μεταξά.
Τα προξενιά ήταν συνηθισμένα στην Αρκαδία από παλιά, αλλά οι προξενήτρες δεν έπαιρναν χρήματα.

Προξενιό (και γάμος) μέσω skype

Οι καλύτερες προξενήτρες σήμερα είναι ηλεκτρονικές. Η πιο δημοφιλής είναι το
Facebook [ένα 30% των γνωριμιών –συμπεριλαμβανομένου και το ραντεβού της μίας φοράς-ανάμεσα σε straight ζευγάρια γίνεται μέσα από τα like στο Facebook και από τα follow σε φίλους φίλων. Το 2% οδηγεί σε γάμο. Στα gay ζευγάρια το ποσοστό ξεπερνάει το 60%. Χωρίς γάμο]. Το skype είναι η πιο εύκολη λύση [και η πιο φτηνή] για συνοικέσια ανάμεσα σε ανθρώπους που ζουν σε διαφορετικές ηπείρους. Οι Πακιστανοί εκτός από γνωριμίες κάνουν και γάμους μέσω skype, ο γαμπρός στολίζεται και χαμογελάει στην μια άκρη της κάμερας, η νύφη στην άλλη και γίνονται σύζυγοι χωρίς να έχουν συναντηθεί ποτέ. Μετά το γλεντάει ο καθένας στην χώρα του.

Το γραφείο γνωριμιών Λούης έχει μπει στο βιβλίο Γκίνες δύο φορές: Μία το 2004 και μία το 2012. Το 2004 είχε παντρέψει 507 ζευγάρια, ενώ το 2012 πάντρεψε 853! Οι γάμοι από συνοικέσιο έχουν πολύ μικρό ποσοστό διαζυγίων.
Ένας μεγάλος αριθμός από βέρες καταλήγει στην τουαλέτα. Ο Zhang, ένας Κινέζος εργάτης που είδε την δικιά του να πέφτει μέσα στη λεκάνη προσπάθησε να την πιάσει και έμεινε σφηνωμένος στην αποχέτευση, μέχρι που γκρέμισαν την μισή για ελευθερώσουν το χέρι του.