Πως να επιλέξω τον κατάλληλο σύντροφο; Ένα θαυμάσιο άρθρο για την δυσκολότερη απόφαση της ζωής μας!

Η Βασιλική Παπαδημητρίου, Ψυχολόγος Μ.Sc. Ιατρικής, ειδικευμένη στην Υπαρξιακή-Συστημική Ψυχοθεραπεία, εξηγεί στο Υγείαonline.gr, ποια είναι τα κίνητρα/κριτήρια για την επιλογή συντρόφου, στην πιο σημαντική απόφαση της ζωής μας.

Ίσως η πιο σημαντική και καθοριστική απόφαση στη ζωή μας. Μπορεί να μας κάνει να προοδεύουμε και να βελτιωνόμαστε συνέχεια ή να μας καθηλώσει, να μας ακινητοποιήσει, ακόμη και να μας βγάλει το χειρότερό μας εαυτό. Και πού να ξέρω ποιος είναι ο κατάλληλος; Και αν στην πορεία βρω κάποιον που μου ταιριάζει καλύτερα τι θα κάνω; Και αν τελικά δεν ήταν η σωστή επιλογή για μένα; Αν αλλάξω εγώ ή αυτός στην πορεία;

Γνωρίζοντας κάποιον βγάζουμε τον καλύτερο δυνατό εαυτό μας προκειμένου να είμαστε αρεστοί και το κάνουμε όχι απαραίτητα ηθελημένα. Καθώς περνά ο καιρός (και προφανώς έχουμε μείνει στη σχέση) αν είναι που κάποια πράγματα στη σχέση είναι υγιή, τότε θα νιώθουμε ο εαυτός μας, χαλαρώνουμε, οπότε και η έγνοια στο να είμαστε αρεστοί αμβλύνεται και δεν είναι τόσο έντονη όσο στην αρχή. Αποτέλεσμα; Να βγουν στην επιφάνεια οι αδυναμίες, τα κουσούρια και φυσικά τα βιώματα από την οικογένεια καταγωγής.

Τότε είναι που το ζευγάρι περνά την πρώτη ίσως σοβαρή κρίση, όπου ή τα κουσούρια αφομοιώνονται και μεταβολίζονται καλά, αντισταθμιζόμενα από τα προτερήματα του συντρόφου ή που καθηλώνουν και δυναμιτίζουν την κατάσταση. Συχνά αυτή η φάση συμπίπτει με συγκατοίκηση.

Εδώ παίζεται ένα παιχνίδι από τα παλιά: Αν είχα μια μαμά που κατά βάση ήταν καλή με κάποιες εξαιρέσεις που μου προκάλεσε ματαίωση και αυτό είναι κάτι που το έχω μεταβολίσει καλά, το έχω αποδεχτεί και παρόλ’ αυτά την αγαπώ και την έχω εσωτερικεύσει, τότε οι μικρές απογοητεύσεις, οι αδυναμίες και οι ελλείψεις του συντρόφου μου υπάρχουν, χωρίς όμως να θέτουν σε κίνδυνο τη σχέση. Τέλεια μαμά δεν υπάρχει (που 24 ώρες /24ωρο είναι μαζί μου και παίζει, που δε με μαλώνει, που δε μου λέει όχι σε ότι ζητάω να πάρω, που δε μου βάζει όρια) και ευτυχώς, για να μπορούμε να αναζητήσουμε και σύντροφο κάποια στιγμή.

Σύμφωνα με το Ματθαίο Γιωσαφάτ, «Όταν είναι κανείς ικανοποιημένος, όπως όταν συμβαίνει στον πρώτο χρόνο με τη σχέση μητέρας-παιδιού, τότε μπορεί να αναπτυχθεί αγάπη. Αγάπη σημαίνει νοιάζομαι πραγματικά για τον άλλον - δεν έχει να κάνει με έρωτες και τέτοια. Σε μια καλή σχέση δέχεσαι και συμβιβάζεσαι με μερικά στοιχεία του άλλου, αφού τον επέλεξες. Αλλιώς μην τον παίρνεις. Όταν οι άνθρωποι είναι ανώριμοι, περιμένουν από τον άλλο να είναι τέλειος, ενώ εκείνοι δεν προσφέρουν τίποτα, και τότε αρχίζουν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Αν δεν έχεις πάρει αυτά που πρέπει μικρός, είσαι αχόρταγος, περιμένεις από κάποιον να σε πάει στα ουράνια. Κι όταν δε σε πάει απογοητεύεσαι. Ο ανώριμος δεν αντέχει, θέλει το στήθος της μαμάς του 24 ώρες το 24ωρο.Ε, δε θα το’ χεις».

Με την επιλογή συντρόφου, στην ουσία επιλέγουμε θεραπευτή. Είναι η βελτιωμένη έκδοση των οικογενειακών μας βιωμάτων, ένα πρόσωπο που στο καλό σενάριο θα μας δυσκολέψει γιατί θα μας καθρεφτίσει τις αδυναμίες και τις παραξενιές μας, αλλά τελικά θα μας πάει παρακάτω και θα μας ωθήσει να βελτιωθούμε, βιώνοντας μια επανορθωτική εμπειρία.

Και ποιος είναι ο κατάλληλος για μένα; Εκείνος που συγκεντρώνει 2-3 πράγματα που για μένα ειδικά είναι αδιαμφισβήτητα και πολύτιμα και που το συγκεκριμένο συνδυασμό δεν τον έχει κανένας άλλος και που και κάποιον άλλο να συναντήσω αργότερα και να με ελκύσει, θα χω λόγους να γυρνώ και να ξαναγυρνώ σε αυτόν, σε αυτά τα 2-3 χαρακτηριστικά που είναι σημεία αναφοράς για μένα.

Το να ελκύομαι από άλλους ανθρώπους είναι απλά υγεία. Το τι θα την κάνω αυτή την έλξη είναι ευθύνη του καθενός. Θα ανταποκριθώ ανώριμα, παθιασμένα, φαντασιωσικά σε κάτι απρόβλεπτο και ίσως απαγορευμένο ή θα μάθω τον εαυτό μου καλύτερα μέσα από την εσωτερική αναζήτηση του γιατί έλκομαι από το συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου; Τι μου προσφέρει, ποια ανάγκη μου καλύπτει, τι δικό μου που θα ήθελα να έχω μπορεί να βλέπω σε αυτόν; Πώς σχετίζεται αυτός που με έλκει με τη μαμά ή το μπαμπά μου;

Όταν τα απαντήσω αυτά, τότε μπορώ να γυρίσω στο σύντροφό μου και όχι μόνο να δω με συμπάθεια τα ελαττώματά του, αλλά να ανακαλύψω και πλευρές του που δεν ήξερα και να τον θαυμάσω σε πτυχές άλλες, συνειδητοποιώντας πόσο ανεξάντλητη προσωπικότητα είναι.

Ή επιλογή του συντρόφου μου είμαι εγώ. Και αν δεν υποστηρίζω την επιλογή μου στο χρόνο ακυρώνω εμένα τον ίδιο.