Ο Πέτρος Κωστόπουλος μας προτείνει 9 bar restaurants που αξίζουν τα λεφτά τους!

Αυτή τη φορά επέλεξα τα bar restaurants, γιατί θέλω να ασχοληθώ με ένα είδος μαγαζιών που συνδυάζουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Και να φας πας, αλλά και να ακούσεις μουσική, να δεις κόσμο, να έχεις μια ambiance μπαρ, αν όχι και club. Τα clubs ως γνωστόν έχουν ψοφήσει και υπάρχουν μόνο τρία-τέσσερα της προκοπής. Από την άλλη είναι ωραίο να πας κάπου, όπου μπορείς να φας, να κουνήσεις το κεφάλι και κυρίως να δεις νέο κόσμο να πίνει, να γελάει και να φλερτάρει. Συνήθως, δεν είναι τα μαγαζιά, όπου πας για γκουρμέ γεύση. Αυτά τα βρίσκεις στα εστιατόρια, που γνωρίζεις και που θα είναι το επόμενο μας αφιέρωμα. Κάποια από αυτά βέβαια, μαγειρεύουν πολύ καλά. Εκεί όμως, δεν πας μόνο για φαγητό, αλλά για αυτό που λένε οι Αμερικάνοι, τo to see and to be seen. Αυτά θα έλεγα, ότι είναι η τάση της εποχής. Τέτοια μαγαζιά υπάρχουν για όλες τις ράτσες. Και για τα πιο soft Βόρεια Προάστια και για τον πιο προχωρημένο του Κέντρου. Είναι θέμα γούστου, σε τι ατμόσφαιρα θέλεις να βρεθείς. Εγώ με τα μαγαζιά δεν είμαι ρατσιστής. Μου αρέσουν και τα έτσι και τα γιουβέτσι. Εξαρτάται από το mood στο οποίο βρίσκομαι. Και στο Nixon θα μπορούσα να είμαι και στο εντελώς "απέναντί" του, το Cash ή το Albion πχ . Εγώ τα μαγαζιά τα βλέπω "διαφυλετικά", δεν μπορώ να κολλήσω σε ένα είδος. Τέλοσπάντων, αυτό είναι υπόθεση του καθένα. Εγώ εδώ θα βγάλω και τα "δεξιά" και τα "αριστερά" που μου αρέσουν, να μιλήσουμε με πολιτικούς όρους, και πιο καινούρια και πιο παλιά, που έχουν αντέξει.

Φουάρ

Το Φουάρ είναι το new entry στη νυχτερινή Αθήνα του πολύ καλού και γνωστού φωτογράφου Χρήστου Πότσιου, που το έστησε. Ο Χρήστος είναι παλιός στο κουρμπέτι και παράλληλα με την φωτογραφία, που δεν αφήνει και πολλά λεφτά στις μέρες μας πια, έχει στήσει στο παρελθόν και άλλα τρία μαγαζιά το ΖΟΟ, το De Luxe και το Soul. Είναι σε ένα στενό επί της Μητροπόλεως, σε ένα παλιό, διατηρητέο κτίριο, και το οποίο παρότι βρίσκεται στον πρώτο όροφο, έχει και αυλή. Ο Χρήστος, που έχει καλή αισθητική ως άνθρωπος, έφτιαξε έναν πολύ όμορφο χώρο "σπασμένο" σε τέσσερα-πέντε κομμάτια (εστιατόρια, κλαμπ, γκάλερι, μπαρ, καφέ). Πανέμορφη είναι και η αυλή. Είναι ωραίο να βλέπεις παραδοσιακά κτίρια να αξιοποιούνται με σωστό και εστέτ τρόπο. Το μαγαζί δεν πουλάει τάχα προχωρημένη ή χιπστερική (ντε και καλά...) μούρη. Είναι κουλ και αυτό φαίνεται από την jazzy μουσική στο εστιατόριο. Στο μπαρ ή στο κλαμπ ανεβαίνουν τα beats, είτε με dj sets είτε με live εμφανίσεις. Εμένα με συγκινεί, ότι η κουζίνα του είναι ασιατικού χαρακτήρα και ειλικρινής, πράγμα δύσκολο, ειδικά στην Αθήνα, όπου τα thai και τα κινέζικα είναι θλιβερά από όλες τις πλευρές, είναι πραγματικά για νταούνιασμα. Ο σεφ Γιώργος Δραμηλαράκης, που έχει θητεία στο Kona Kai και στο Soul, δουλεύει πολύ το γουόκ (το οποίο εγώ αγαπάω) και το γκριλ. Το μαγαζί είναι φτηνό σχετικά και ως προς την σχέση τιμής-ποιότητας άριστο. Ωραία είναι και η ιδέα στο μπαρ, όπου με προτζέκτορα προβάλλονται ταινίες στον τοίχο.

Μητροπόλεως 72, Μοναστηράκι, 210 3211381

Κύριος

Ο Ειρηναίος Φιλιππίδης και ο Δημήτρης Αναγνώστου έφτιαξαν πέρσι έναν πολύ όμορφο χώρο στην σχεδόν ξεχασμένη πλατεία Μαβίλη, κάνοντας τον κόσμο να επιστρέψει και θυμίζοντας τις καλές εποχές του "Λώρα", όπου πηγαίναμε για ποτό στα όρθια. Κι εδώ, άλλος ένα φωτογράφος εμπλέκεται στο μαγαζί. Και δεν είναι άλλη από την Μάρα Δεσύπρη, παλιό μοντέλο και μετέπειτα φωτογράφο μόδας. Ένα από τα αδιαμφισβήτητα  fashion icons της πόλης, το αγαπημένο και τρελό κορίτσι και της παλιάς Γυναίκας, του Τερζόπουλου και της IMAKO. Ο χώρος έχει γίνει σε ένα νεϋορκέζικο ποστ-ιντάστριαλ στυλ. Όμως, οι καθρέφτες, τα βαλσαμωμένα εξωτικά πουλιά, οι κόκκινες κουρτίνες και οι απλίκες εμένα με παραπέμπουν σε μοντέρνο post-theater μαγαζί του Λονδίνου. Είναι μοντέρνο μαγαζί και πολύ ατμοσφαιρικό. Έχει πάρα πολύ καλά κοκτέιλς, τα καλύτερα στην πόλη, και εφευρετικά, μπορείς να τα ψάξεις και μόνος σου με τον μπάρμαν. Στον Κύριο κάθε τόσο παίζουν όλοι οι καλοί Έλληνες djs, και βαράνε από μια ώρα και μετά. No mercy. Νωρίτερα, είναι κουλαριστά τα πράγματα και τρως croque-monsieur, croque-madame, ακόμη και μύδια. Φέτος, απ' ό,τι μας είπε ο Δημήτρης, θα αλλάξει το μενού και θα έχει διάφορες εκπλήξεις σε σχέση με πέρσι. Το ωραίο κι εδώ είναι, ότι το φαγητό συνοδεύεται με καλή μουσική, τζαζ - έχω ένα κόλλημα με την τζαζ.

Δορυλαίου 4, Πλατεία Μαβίλη. Τηλ. 210 6400615

Nixon

Από τα λίγα μαγαζιά στον Κεραμεικό, που σου θυμίζουν εποχές που το Meetpacking District της Νέας Υόρκης ξεκίναγε. Το βράδυ σου κάνει εγκαταλελειμμένη πόλη το περιβάλλον. Είναι έναν δρόμο πιο πάνω σχεδόν από την Ιερά οδό, αλλά κανονικά θυμίζει συσκότιση στους δρόμους του Βερολίνου από τους Εγγλέζους. Ανοίγεις την πόρτα και βρίσκεις έναν πάρα πολύ ωραίο, ατμοσφαιρικό και νουάρ χώρο. Το μπαρ είναι στο επίπεδο του πεζοδρομίου και μπαίνοντας αμέσως αριστερά το εστιατόριο αρχίζει τρία σκαλοπάτια πιο πάνω. Λειτουργεί ήδη οκτώ χρόνια, αλλά είναι για μένα από τους πιο μοντέρνους χώρους στην Αθήνα από πλευράς διακόσμησης. Έχει κόκκινους δερμάτινους καναπέδες και καρέκλες, χαμηλό φωτισμό και η μουσική πάει από funk μέχρι Creedence Clearwater Revival. Μπορείς να ακούσεις και Έλβις. Κάτι σαν να έχεις βάλεις το iPod σου να παίζει στο shuffle. Ωραία, σπιτική μουσική. Ο φωτισμός του, αλλά και το στυλ του σε παραπέμπουν σε ποτάδικο κυρίως. Σου κάνει να πιεις εκεί, είτε στο μπαρ είτε στα τραπέζια. Θα μπορούσες να πεις, ότι παίζεις και σε αστυνομικό έργο, όχι της εποχής του Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ, αλλά από βιβλίο της Πατρίσια Χάισμιθ. Όχι ότι δεν τρως κιόλας, αλλά δεν είναι και για να ξεκοιλιαστείς - παρότι θα μπορούσες με τα μπέργκερ και τις μπριζόλες, αλλά, αν είναι να κλαμπάρεις κιόλας στον ίδιο χώρο, μπορείς να το πας πιο χαμηλά το μενού, πιο λάιτ. Μπορείς να πάρεις spring rolls με λαχανικά και γαρίδα σε oyster sauce, τάρτα με τυρί μετσοβόνε και καρότο, σαλάτα με ρόκα, σπανάκι και γραβιέρα. Τώρα, αν θες, πάρε μια καρμπονάρα να στανιάρεις, εάν η ώρα έχει προχωρήσει και έχεις πιει αρκετά, ή ραβιόλι με ρικότα και σπανάκι. Όπως μου 'λεγε η μάνα μου όμως, ρύζι και μακαρόνια τρως πριν πιεις για να μην μεθύσεις. Ωραίο μαγαζί.

Αγησιλάου 61Β, 2103462077

Albion

Το Albion στο Ν. Ψυχικό είναι άλλη ατμόσφαιρα από τα προηγούμενα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν πάρα πολύ ωραίο κήπο α λα παλαιά. Τέτοιου τύπου παλιάς Αθήνας είναι και τα τραπέζια. Η ατμόσφαιρα όμως, είναι διαφορετική, πιο μοντέρνα και σίγουρα δεν συχνάζουν παλιοί Αθηναίοι, συνομήλικοι του Ζάχου Χατζηφωτίου. Το Albion έχει κι έναν ωραίο εσωτερικό χώρο, όπου τις Παρασκευές και τα Σάββατα, όταν έρχεται ο χειμώνας, η μουσική γκαζώνει μετά τις 11. Βλέπεις κόσμο να χορεύει. Εμένα μ' αρέσει το έξω του. Μπορώ να πω, ότι είναι η αυλή στην οποία σκάω από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο, όταν θέλω να πάω κάπου έξω από το σπίτι, να φάω αξιοπρεπώς, να δω κανέναν άνθρωπο και να ακούσω μουσική. Λέω και καμία μαλακία με τον Νεκτάριο, που έχει χιούμορ. Στον κήπο η μουσική δεν μπορεί να βαρέσει το ίδιο δυνατά για ευνόητους λόγους. Θα το κλείσουν το μαγαζί. Ακούς ποπ και ροκ μουσικούλα, που μου θυμίζει έντονα μουσικές που έπαιζα στο ραδιόφωνο τα προηγούμενα χρόνια. Έχει tutti frutti κοινό. Και executives και τηλεοπτικούς αστέρες και σφιγμένα ταγιέρ και χαλαρές, Ελληνίδες μοντέλες, γιατί ο Νεκτάριος, ο ένας από τους ιδιοκτήτες (τον οποίο εγώ αποκαλώ και άνθρωπο των σπηλαίων, μιας και είναι φίλος μου, εύκολα τον έλεγες και Νταβέλη) ξέρει πώς να μαζεύει κόσμο απ' όλες τις ράτσες. Δεν είναι το κοινό της Αγίας Ειρήνης, αλλά μια χαρά είναι και οι άνθρωποι που δουλεύουν στις τράπεζες, άντρες και γυναίκες. Εγώ τρώω σολομό με λαχανικά σχεδόν μονοκούκι, γιατί παριστάνω, ότι κάνω δίαιτα, μιας και θα πιω δυο-τρεις βότκες. Αξιοπρεπή είναι και τα μακαρονικά του και σωστή για τέτοιο μαγαζί και η πίτσα. Παίρνω αυτή με τα καυτερά λουκάνικα μαζί με μια σαλάτα, που είναι από βαλεριάνα και κατσικίσιο τυρί.

Ομήρου 6, Νέο Ψυχικό, 210 6740710

Δείτε τα υπόλοιπα στο toratora.gr