ΓΟΝΕΙΣ - ΠΑΙΔΙ

Ένα μικρό κορίτσι με σύνδρομο Down έμαθε να περπατάει, να μιλάει, ακόμη και να χορεύει, μιμούμενη την μεγαλύτερη αδερφή της! Η 2χρονη Ellie Harrington, από το Cambridgeshire της Αγγλίας, ξεκίνησε από νωρίς να στέκεται στα πόδια της για να μπορεί να συμβαδίσει με την 4χρονη αδερφούλα της Evie.

Το infokids.gr, στα πλαίσια της κοινωνικής προσφοράς και δράσης που προωθεί εδώ και καιρό συγκεντρώνει είδη πρώτης ανάγκης και φάρμακα για οικογένειες που έχουν ανάγκη.

Τί θα γινόταν εάν τα παιδιά μπορούσαν να επιλέξουν τους γονείς τους; Θα άλλαζε αυτό τον τρόπο με τον οποίο οι γονείς συμπεριφέρονται;

Κατά καιρούς πολλοί γονείς αποφεύγουν να γράψουν τα παιδιά τους στην ενόργανη γυμναστική θεωρώνοντας ότι εμποδίζει την ανάπτυξη των παιδιών.

Ένα 4χρονο κορίτσι διαγνώσθηκε με λευχαιμία χάρη στη μητέρα της, η οποία αναζήτησε τα συμπτώματα της ασθένειας στο Google, παρά τις εκτιμήσεις των γιατρών που έκαναν λόγο για μόλυνση στο αυτί.

Όλοι οι γονείς επιθυμούν να δουν το παιδί τους να ακολουθεί μια επιτυχημένη σχολική πορεία με υψηλή βαθμολογία, συνεχή πρόοδο και θετικά σχόλια από τους εκπαιδευτικούς για την ενεργό συμμετοχή του στο μάθημα.

Μπορεί οι βαθμοί να μην είναι το πιο εύκολο πράγμα για το οποίο πρέπει να συζητήσετε ως γονείς, όμως το παιδί σας που λαμβάνει αυτοκόλλητα ως επιβράβευση κατά την προσχολική ηλικία, σύντομα θα κληθεί να ανακαλύψει τη σπουδαιότητα των βαθμών.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας και την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, οι δραστηριότητες που απαιτούν την αίσθηση της όρασης δεν μεταβάλλουν το διαθλαστικό status του παιδιού. 

Υπάρχει ένας πρακτικός κανόνας που μας βγάζει από το άγχος για την σίτιση των παιδιών εξηγεί η Σταματάκη Αστερία, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, M.Sc. Ο κανόνας αυτός έχει σχέση με την ηλικία των παιδιών.

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι μερικές από τις πιο συνηθισμένες και φαινομενικά θετικές προτάσεις που χρησιμοποιούμε με τα παιδιά είναι τελικά αρκετά καταστροφικές. Παρά τις καλές μας προθέσεις οι δηλώσεις αυτές μαθαίνουν τα παιδιά να μην εμπιστεύονται το δικό τους εσωτερικό σύστημα καθοδήγησης, να κάνουν το καλύτερο δυνατό και τελικά να τα παρατάνε όταν τα πράγματα γίνουν πιο δύσκολα.

Ενταση και καυγάδες μέσα στην οικογένεια λόγω της οικονομικής κρίσης βιώνουν τρεις στους δέκα μαθητές εφηβικής ηλικίας στη χώρα μας, ενώ το 21,3% των εφήβων αναφέρει ότι ένας από τους δύο γονείς του έμεινε άνεργος λόγω της κρίσης.

Είσαι πατέρας με κόρη; Αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσει ακόμα είναι πολύ διαφορετικό να είσαι πατέρας κοριτσιού. Γιατί χρειάζεται να κάνεις πράγματα που ως άντρας δε σου βγαίνουν φυσικά… 

Τα παιδιά επηρεάζονται σοβαρά από τα νεύρα ή τις φωνές. Αυτό αποδεικνύεται στο παρακάτω video, το οποίο είναι ένα πείραμα που πραγματοποίησε το «University of Washington's Institute for Learning and Brain Sciences», σε ένα 15 μηνών αγοράκι, τον Άντριεν.

Το να γίνει ένα παιδί υπεύθυνο δεν απαιτεί μόνο συζήτηση και θετικά πρότυπα από τους μεγάλους. Είναι σημαντικό οι γονείς να αφήνουν τα παιδιά να έχουν ευθύνες σε μικρά καθημερινά πράγματα που τα αφορούν, όπως:

Όταν τα παιδιά διψάσουν, θα πιούν ένα ποτήρι νερό και μέχρι εκεί. Αν και είναι σύνηθες φαινόμενο να καταναλώνουν περισσότερους χυμούς ή αναψυκτικά, το νερό είναι απαραίτητο καθώς τα βοηθά να παραμείνουν υγιή και ενυδατωμένα.

Τρία στα πέντε παιδιά ηλικίας 5 ετών έχουν τερηδόνα. Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση στα παιδιά 12 ετών, στα οποία τερηδόνα έχουν περίπου επτά στα δέκα, ενώ προβληματική είναι η στοματική υγεία σχεδόν στο 84% των εφήβων ηλικίας 15 ετών.

Υπνος. Λείπει από τους γονείς αλλά είναι απολύτως αναγκαίος στα παιδιά και ιδιαίτερα στους εφήβους. Παρότι οι εκπαιδευτικοί και όσοι χαράσσουν την εκπαιδευτική πολιτική συζητούν για τον ύπνο, τα προγράμματα των σχολείων μοιάζουν να μη λαμβάνουν υπόψη ένα αδιάσειστο βιολογικό στοιχείο: ο ύπνος είναι μάθηση και μάλιστα ενός πολύ καθορισμένου είδους. Οι επιστήμονες σήμερα υποστηρίζουν ότι βασικός στόχος του ύπνου είναι η παγίωση της γνώσης, ο διαχωρισμός του σήματος από τον περιβάλλοντα θόρυβο.

Τα νήπια και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας γκρινιάζουν για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένης της απογοήτευσης και της αδυναμίας να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, αλλά συχνά συνεχίζουν να γκρινιάζουν και σε μεγαλύτερη ηλικία επειδή γνωρίζουν ότι αυτή η συμπεριφορά έχει αποτελέσματα.