Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της διαΝΕΟσις, έξι στους δέκα Έλληνες πιστεύουν ότι από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περισσότερο ωφελημένη βγήκε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Χωρίς ίχνος ενοχής, χωρίς συναίσθηση της καταστροφής που έχει ο ίδιος προσωπικά προκαλέσει, ο πολιτικά ανόητος, εύγλωττος νάρκισσος που με την ψήφο 130.000 Αθηναίων, το 2015, εξελέγη βουλευτής και υπηρέτησε ως υπουργός οικονομικών, περιέγραψε σε τηλεοπτική συνέντευξη, το « δικό του σχέδιο για την Ανάπτυξη».
Καθώς θα ξεδιπλώνεται η τραγωδία του Brexit, θα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι οι εύκολες λύσεις των λαϊκιστών δεν είναι παρά κυνικά ψέμματα για την άσκεφτη αγέλη, με σκοπό την υποκλοπή της εξουσίας, του Περικλή Σ. Βαλλιάνου ∗
Καθώς κοπάζει ο θόρυβος από το πανηγύρι για την παράδοση του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο Δημόσιο, καλό είναι να σκεφθούμε το μέλλον του αλλά και τα μαθήματα που πήραμε από την έως εδώ πορεία του.
Τέλος πάντων, όλα τα παιδιά στην πίστα της αξιολόγησης - την οποία πάντως πιο εύκολη τη φανταζόμασταν πριν από λίγο καιρό. Κι εμείς; Πού είμαστε εμείς σ’ αυτό το άγριο πανηγύρι;
Όσο το κρίσιμο ζήτημα του ιδιωτικού εσωτερικού χρέους δεν αντιμετωπίζεται ορθολογικά και άρα αποτελεσματικά, η ελληνική οικονομία θα παραπαίει και θα κατευθύνεται όλο και πιο σταθερά προς τον βυθό.
"Στην Ιταλία ειδικά, η κωμική όπερα μπορεί να πει κανείς ότι αποτελεί μια μετεξέλιξη του ιντερμέδιου· κωμικές σκηνές – ιντερμέδια εκτελούνταν ακόμη και μεταξύ πράξεων της όπερας του 17ου και 18ου αιώνα".
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, για τον οποίο οφείλω να δεχθώ ότι αυτοκυριαρχείται και επιδιώκει να απαντά στον πυρήνα των δημοσιογραφικών ερωτήσεων, είπε, προχθές, ότι «η φορολογική ύλη αυξάνεται με την πάταξη της φοροδιαφυγής».
Ξαφνικά ήρθαν τα πάνω κάτω όμως. Μύγα... βάσκανος τσίμπησε την εθνοσωτήριο πολυφωνία (τους). Την επιβουλεύεται τώρα ο Μουλόπουλος, που θέλει να κρατήσει ανοιχτό το «μαγαζί», και όχι ο ταδόπουλος, που ήθελε το κλείσει.
Από την 20η Ιανουαρίου και μετά, το λιγότερο για τέσσερα χρόνια, μία νέα εποχή ξεκινά για την ευρωπαϊκή οντότητα, που θα ξεφεύγει από τις συνήθειές της.
Φαντάζομαι το ξινισμένο ύφος των άσπονδων φίλων μου. Καλά ο άνθρωπος τα έχει χάσει. Διότι άλλο να είσαι Ελλην και να λες «γιατί μας συμφέρει η Ευρώπη» και άλλο να λες ανερυθρίαστα ότι αγαπάς την Ευρώπη.