ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Η αντιπολίτευση προσέφερε συναίνεση στον κ. Τσίπρα τον περασμένο Αύγουστο. Ανοήτως, αλλά την προσέφερε. Ήταν συναίνεση στην πράξη και δίχως όρους.

Από τη στιγμή που ψηφίστηκε η αναίρεση των 100 δόσεων η οικονομία βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Χθες κανονικά έληγε και η περίοδος χάριτος για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς για χρέη προς το δημόσιο.

Πολλοί είναι αυτοί που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την κίνηση του Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει την σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών.

Ε​​ίχα την ευκαιρία να γνωρίσω πέντε Τούρκους πρωθυπουργούς. Ο καθένας είχε το στυλ του, αλλά κανείς δεν προέβαλλε τη «ζωώδη δύναμη» του Ταγίπ Ερντογάν. 

Λίγες μόλις ημέρες αφότου προκηρύχθηκαν οι εκλογές της Ν.Δ., τηλεφώνησα σε έναν φίλο τεχνικό που δουλεύει στη Singular Logic. Λόγω της πολυετούς πείρας της εταιρείας στην έκδοση των εκλογικών αποτελεσμάτων, θεωρούσα μάλλον αυτονόητο ότι σε αυτήν θα κατέφευγε η Ν.Δ. για να ζητήσει έστω μια γνώμη.

Δεν θέλουν, βρε παιδί μου, πώς το λένε. Δεν θέλουν καμιά συνεννόηση, κανέναν διάλογο για θέματα όπως το ασφαλιστικό, η Παιδεία, η συνταγματική αναθεώρηση. Ούτε η Φώφη, ούτε ο Σταύρος.

Η οικονομία καταρρέει, και εκείνοι ψάχνουν πώς να αυξήσουν τους φόρους.

Την προηγούμενη Τετάρτη ταξίδευα οδικώς στον αυτοκινητόδρομο Μ40 από το Λονδίνο προς τη Βόρεια Ουαλλία.

Πόσοι ηγεμόνες -με άκρατες φιλοδοξίες- χωρούν σε ένα γεωπολιτικό παιχνίδι; Η Δύση θέλει (ίσως και πρέπει) να χωρέσει τουλάχιστον δύο.

Οι 100 δόσεις μεταβλήθηκαν προς το χείρον. Από τους 750.000 οφειλέτες του δημοσίου που μπήκαν στις 100 δόσεις πολλοί άφησαν τις 72 δόσεις που είχαν πριν

Κάθε φορά που βλέπω τα κορίτσια των παλιών ελληνικών ταινιών, εκείνα με το μαλλί-λάχανο, να τηλεφωνούν στους εραστές τους από τα χαρακτηριστικά ξύλινα, κατακίτρινα περίπτερα, έρχεται στο στόμα μου η λιγωτική γεύση της καραμέλας με την αγελαδίτσα.

Τρεις χιλιάδες άνθρωποι την ημέρα έφταναν την περασμένη εβδομάδα στη Λέσβο και καθώς οι πλαστικές βάρκες στην απέναντι τουρκική ακτή τελειώνουν, πρόσφυγες φτάνουν πάνω σε αυτοσχέδιες σχεδίες, παλιά ψαράδικά ή γιοτ. 

Η αλήθεια είναι πάντοτε επαναστατική, έγραψε ένας μεγάλος. Ενίοτε όμως το συνηθίζει να είναι και ανησυχητική. Αν βέβαια δεν χρησιμοποιούμε το δάχτυλο για να κρυφτούμε πίσω του. 

Ο​​ι ταινίες που κόβουν πολλά εισιτήρια στο Χόλιγουντ γίνονται κατόπιν σειρές: «Τα σαγόνια του καρχαρία Ι», «Τα σαγόνια ΙΙ» κ.λπ. Τώρα βλέπουμε στις εγχώριες οθόνες το επεισόδιο «Μνημονιακός πρωθυπουργός 3». Η ταινία δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, αλλά όλα δείχνουν ότι, ανεξάρτητα από το ποιος «θίασος» βρίσκεται στην εξουσία, το έργο δεν αλλάζει

Ο φίλος του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα, Γάλλος ιδρυτής του Αριστερού Μετώπου κ. Ζαν-Λυκ Μελανσόν, μιλώντας στο γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι FR2 για τα δραματικά γεγονότα της 13ης Νοεμβρίου στο Παρίσι είπε, μεταξύ άλλων, και τα εξής πολύ ενδιαφέροντα:

Όταν κάποιος αρρωσταίνει σοβαρά, είναι μεγάλη ατυχία. Όταν τη θεραπεία, αναλαμβάνει ένας κομπογιαννίτης γιατρός, μαθητευόμενος μάγος ή ερασιτέχνης επιστήμονας, τότε η ατυχία μετατρέπεται σε καταστροφή.
 

Οταν, προ καιρού, ο κ. Τσίπρας είχε προσθέσει στα άπαντά του το περίφημο: «η θάλασσα δεν έχει σύνορα», διάφοροι κακοπροαίρετοι έσπευσαν να τον χλευάσουν. 

Λίγα μέτρα μακριά από τη Γαλλική Πρεσβεία, στην Ακαδημίας, υπάρχει καιρό τώρα ένα σύνθημα: Πόλεμος είναι τα 450 ευρώ μισθός. Πόσο αλαζονικό σου φαίνεται τώρα. Το θέμα δεν είναι ότι αυτός που το ’γραψε δεν ξέρει καν πόσος είναι ο κατώτατος μισθός. 

Να σας πω την αμαρτία μου, δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ τους συμπαθώ τους «διάφορους εξοργισμένους συριζαίους». 

Έλαβα αυτό το σημείωμα χτες στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου από μια Ελληνίδα μάνα.