ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Η μόνη θρησκεία που μπορείς να κατακρίνεις, να λοιδορήσεις ή και να χλευάσεις στην πολυπολιτισμική Ευρώπη είναι ο χριστιανισμός. Μπορείς να λες με όλη σου την άνεση πως ο χριστιανισμός δεν συμβιβάζεται με τις αξίες της σύγχρονης δημοκρατίας. 

Το πιο ανόητο πράγμα στον κόσμο είναι ο πόλεμος. Είναι παράλληλα και το πιο διαδεδομένο. Από τους προϊστορικούς χρόνους.

Στη μνήμη των Ευάγγελου Μαχαίρα, Γιάννη Κακουλίδη και Γιώργου Ανανδρανιστάκη
 

Ο Τζώνης δάγκωσε μια μεγάλη μπουκιά από το σάντουιτς που κρατούσε στα χέρια του και απευθύνθηκε στον Κατάλευκο που τον κοίταζε συγχυσμένος:

Ο Γιάννης από τη Δραπετσώνα έστειλε αυτό το γράμμα στην "Αυγή". Μου ζητάει να βάλω τις φωνές σε κάποιους «που είναι στα πράγματα». Καλύτερα να το κάνει ο ίδιος. Με λίγες περικοπές, λόγω χώρου. Γράφει λοιπόν:

Α​​υτά που συνέβησαν στο Παρίσι το βράδυ της Παρασκευής, όσα βιώνουμε με το τσουνάμι της προσφυγικής κρίσης, μας δείχνουν ότι ζούμε ένα από εκείνα τα επεισόδια που η Ιστορία επιφυλάσσει κάθε 50 ή 100 χρόνια. Κακομάθαμε στην Ευρώπη, και στην Ελλάδα, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Σε συγκέντρωση εναντίον υπουργού της κυβέρνησης, οι διαδηλωτές επιχειρούν να λιντσάρουν βουλευτή της αντιπολίτευσης η οποία συμμερίζεται τα συνθήματα της συγκέντρωσης. Αντιθέτως και παραδόξως οι βουλευτές της κυβέρνησης οι οποίοι παραδίπλα διαδηλώνουν κατά του υπουργού τους, παρακολουθούσαν ανενόχλητοι.

    Από τις στήλες της Εστίας, λίγες ημέρες μετά τα δραματικά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στην Νέα Υόρκη, με την επίθεση κατά των διδύμων πύργων, υπογράφαμε ένα άρθρο με τίτλο «Ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε». 

Το λουτρό αίματος που προκάλεσε ο μεσαιωνικός, θρησκευτικός σκοταδισμός στην Πόλη του Φωτός έφερε τους πολέμους της Μέσης Ανατολής στην καρδιά της Ευρώπης.

Ένα παιδί δώδεκα χρόνων πάνω στο ποδήλατό του. Μια παρέα παιδιών αρχίζουν το στενό μαρκάρισμα. 

Το θέμα Πανούση χρησιμοποιεί σήμερα το παλαιό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο για να εμποδίσει την κυβέρνηση και τις μεταρρυθμιστικές τομές που χρειάζονται η χώρα και οι πολίτες, αλλά θίγουν τα συμφέροντά τους και την ασυλία τους. 

Η μόνη συνεπής πολιτική που ακολουθείται σχολαστικά από την κυβέρνηση είναι αυτή της καταλήψεως ενός πτωχευμένου κράτους. Απομένει να δει κανείς την έκβαση αυτής της τακτικής…

Τα πρόδρομα σημάδια ότι η Δημοκρατία μας δοκιμάζεται, καταγράφονται στην καθημερινότητά μας από καιρό. Αλλά εμείς περί άλλα τυρβάζουμε. Έχουμε υποστείλει την σημαία, αποδεχθήκαμε πως είμαστε ηττημένοι, εν απογνώσει. 

"Πες μου μια λέξη, κοντεύει πια να φέξει" έλεγε το παλιό άσμα. "Πες μου μια λέξη, και μένα να μου φέξει", θα πρέπει να τραγουδούν κρυφά οι δεξιοί, οι ακροδεξιοί και οι κρυφοδεξιοί τής σήμερον. Οι οποίοι αναζητούν, κυνηγούν και συλλαμβάνουν με όλες τους τις δυνάμεις μια λέξη κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα. Μερικές φορές και δυο και τρεις, δεν χάθηκε ο κόσμος.

Ο​​ κ. Τσίπρας βλέπει τώρα τα σαγόνια του κτήνους του λαϊκισμού και δεν του αρέσει. Το χάιδεψε, όμως, αυτό το κτήνος, το τάισε κάμποσο και στο τέλος το καβάλησε για να φτάσει στην εξουσία. 

Γ​​ια να λειτουργήσει η Δημοκρατία χρειάζεται ένα μίνιμουμ συναίνεσης. Τη συναίνεση στον δημοκρατικό κανόνα.

Είμαστε λαός υπερθετικών. Έγραφα κάποτε για την «Ελληνική Υπερβολή»:

 Όποιος πιστεύει ότι το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι να τα βρει με την πάλαι ποτέ (και νυν και αεί) Τρόικα και να πάρει την πρώτη δόση των δύο δισεκατομμυρίων ευρώ, ας γυρίσει πλευρό. 

«Ποιος περνάει πατέρα; Τι συμβαίνει;», «Περνάνε οι σοσιαλιστές παιδί μου» είπε και κούνησε με θλίψη το κεφάλι του. Ο διάλογος του δίπλα τραπεζιού έχει χαραχτεί στη μνήμη μου, είκοσι τόσα χρόνια, μετά. Ημασταν στου μπαρμπα-Γιώργου.

Αυτό πια ξεπερνάει κάθε ανοησία, κι όμως το εκσφενδόνισαν με κάθε σοβαρότητα: Ηθικός αυτουργός για τις χρυσαυγίτικες μπούφλες, μπουνιές και κλωτσιές στον Κουμουτσάκο είναι ο Φίλης.