Από παχυσαρκία και διαβήτη κινδυνεύουν παιδιά των οποίων οι γονείς καταναλώνουν πολλά λιπαρά

Ο Peter Huypens, του Helmholtz Zentrum München και οι συνεργάτες του χορήγησαν σε ποντικούς διατροφή υψηλή σε λιπαρά, χαμηλή σε λιπαρά ή φυσιολογική, για 6 εβδομάδες. Οι ποντικοί γενετικά ήταν ίδιοι.
Ποντικοί που ακολούθησαν διατροφή με πολλά λιπαρά εμφάνισαν παχυσαρκία και ανοχή στη γλυκόζη.

Η ερευνητική ομάδα δημιούργησε νέα γενεά εμφυτεύοντας έμβρυα έχοντας χρησιμοποιήσει σπερματοζωάρια και ωάρια από τους ποντικούς που είχαν ακολουθήσει διαφορετικές διατροφές, σε υγιείς παρένθετες μητέρες.
Με τον τρόπο αυτό ξεχώρισαν τους περιβαλλοντικούς λόγους από τους επιγενετικούς παράγοντες που ήταν παρόντες μόνο στα σπερματοζωάρια ή στα ωάρια.
Στη συνέχεια η νέα γενιά ποντικών ακολούθησε διατροφή υψηλή σε λιπαρά.

Το παιδί 2 παχύσαρκων γονέων κέρδισε σημαντικά περισσότερο βάρος με διατροφή υψηλή σε λιπαρά σε σχέση με όσα είχαν μόνο έναν παχύσαρκο γονέα.
Το παιδί 2 λεπτών γονέων κέρδισε το λιγότερο βάρος σε διατροφή με υψηλά λιπαρά. Παρόμοια τάση φάνηκε για την ανοχή στη γλυκόζη.

Ωστόσο, θηλυκά παιδιά ήταν πιο ευάλωτα σε σοβαρή παχυσαρκία, ενώ αρσενικά επηρεάστηκαν περισσότερο από τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα σε σχέση με τα θηλυκά.
Η μητρική επίδραση επίσης φάνηκε μεγαλύτερη από αυτή του πατέρα. Ο ερευνητής καθηγητής Johannes Beckers δήλωσε ότι αυτό ισχύει για τους ανθρώπους.

Οι ερευνητές καταλήγουν ότι επιγενετικοί παράγοντες στους γαμέτες παίζουν σημαντικό ρόλο στη μετάδοση του κινδύνου παχυσαρκίας και διαβήτη από τους γονείς στο παιδί.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι πρόκειται για την πρώτη έρευνα που δείχνει ότι το παιδί μπορεί να κληρονομήσει επίκτητη μεταβολική διαταραχή επιγενετικά μέσω σπερματοζωαρίων και ωαρίων, σε ευθυγράμμιση με τις θεωρίες του Δαρβίνου και του Λαμάρκ.