Οι δυσκολίες πληθαίνουν μα υπάρχει... φως! Ιδού πως να διατηρήσετε την ψυχική σας δύναμη και ηρεμία

Όταν έχουμε κάποια δυσκολία και εστιάζουμε αποκλειστικά στο πόσο άσχημα είναι τα πράγματα, τότε αισθανόμαστε παγιδευμένοι στο πρόβλημα και αυτό μας ‘ρίχνει’, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κάνουμε κάτι.

Και ξέρουμε ότι οι αρνητικές σκέψεις οδηγούν σε αρνητικά συναισθήματα που με τη σειρά τους οδηγούν σε απραξία ή λανθασμένες ενέργειες, με αποτέλεσμα το άτομο που σκέφτεται αρνητικά να εισπράττει κάτι αρνητικό. Μπορεί να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος;

Πώς μπορεί κανείς εν μέσω δυσκολιών να βρει τη δύναμη να χαλιναγωγήσει τις σκέψεις, τα συναισθήματά του και να βάλει σε μια σειρά τις ενέργειες που πρέπει να κάνει για να ισορροπήσει τη ζωή του; Να πώς να μείνετε δυνατοί και ψύχραιμοι όταν αντιμετωπίζετε δυσκολίες (ακόμα και αν δε λυθούν τα προβλήματά σας).

Γράφει η Δρ. Λίζα Βάρβογλη στο varvogli.gr

1. Αποδεχτείτε την Πραγματικότητα.

Αποδέχομαι την πραγματικότητα δε σημαίνει ότι μου αρέσει ή ότι συμφωνώ με αυτό που γίνεται. Πολύ απλά σημαίνει ότι αντιλαμβάνομαι ρεαλιστικά τι γίνεται στη ζωή μου, αυτή τη στιγμή, χωρίς αρνητικές προεκτάσεις. Αν κάποιος άνθρωπος έχει χωρίσει, έχει χάσει τη δουλειά του, έχει διαγνωσθεί πχ, με διαβήτη, οτιδήποτε, το να παριστάνει ότι αυτό δεν του συμβαίνει, το να κλαίει και να οδύρεται θεωρώντας ότι αυτό που του συνέβη είναι η χειρότερη καταστροφή, δεν πρόκειται να τον βοηθήσει σε τίποτα. Αν ξεκινήσει με αποδοχή, «δυστυχώς, συμβαίνει κάτι που δεν μου αρέσει και με στεναχωρεί», τότε είναι πολύ πιθανό να μπορέσει με καθαρό μυαλό να σκεφτεί πιθανούς τρόπους να ελέγξει και να διαχειριστεί την κατάσταση. Η αποδοχή της πραγματικότητας μας δίνει την αίσθηση ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι, ότι έχουμε τη δύναμη να ελέγξουμε –ως ένα σημείο- την κατάσταση. Και αυτό μας κάνει να νιώθουμε δυνατοί.

2. Μην κατηγορείτε άλλους.

Ίσως μια εύκολη λύση είναι να ρίξουμε –δίκαια ή άδικα- το φταίξιμο σε κάποιον άλλον. Ακόμα και αν το κάνουμε αυτό όμως, το μόνο που θα πετύχουμε είναι να παραμείνουμε στην ίδια δύσκολη ή άσχημη κατάσταση, μια που ο «άλλος» δεν πρόκειται φυσικά να εμφανιστεί και να διορθώσει το λάθος του. Εξετάστε το «τι μπορώ να κάνω εγώ», που είναι πολύ πιο πρακτικό!

3. Βρείτε τη Σωστή Συμπεριφορά.

Για κάθε τι που μας συμβαίνει, ακόμα και αν δεν έχουμε επιλογή για ό,τι έγινε, έχουμε σίγουρα την επιλογή του πώς θα αντιδράσουμε, του πώς θα συμπεριφερθούμε. Οι επιλογές που έχει κανείς είναι πάρα πολλές: από το να κάτσει να τα βάψει μαύρα, να κατηγορεί τους άλλους για όσα του συνέβησαν, να βυθιστεί σε μια θάλασσα αυτολύπησης και απελπισίας, μέχρι να δηλώσει ότι έχει στεναχωρηθεί/απογοητευθεί/θυμώσει και να ανασκουμπωθεί για να βρει μια λύση. Όταν επιλέγουμε τη συμπεριφορά μας προς μία θετική κατεύθυνση, θα βρούμε και μια λύση.

Σε προβλήματα που είναι άλυτα, στην απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, στη διάγνωση μιας σοβαρής ασθένειας, πάντα υπάρχει επιλογή για το πώς θα αντιδράσουμε. Το βασικό ερώτημα που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας τη δύσκολη στιγμή είναι «τι είναι ένα πράγμα που μπορώ να κάνω αυτή τη στιγμή για να βοηθήσω τον εαυτό μου;»

4. Διαχειριστείτε το περιεχόμενο των σκέψεων σας .

Βλέπω την κατάσταση ρεαλιστικά σημαίνει ότι δεν αφήνομαι να κάνω καταστροφικές σκέψεις και ότι μπορώ να ελέγξω τις αρνητικές σκέψεις που φέρνουν μόνο στεναχώρια. Βλέπω τα πράγματα ρεαλιστικά σημαίνει ότι βλέπω τα αρνητικά αλλά βλέπω και τα θετικά, τα πράγματα που επιδέχονται βελτίωση, και αυτά που μπορώ εγώ να κάνω. Η ψυχική μιζέρια δεν οδηγεί ποτέ πουθενά, μόνο μας αφήνει σε ένα τέλμα αρνητικών συναισθημάτων και κατάθλιψης. Παρατηρήστε τον τρόπο με τον οποίο μιλάτε στον εαυτό σας: του μιλάτε όμορφα; Τον ενθαρρύνετε; Ή μήπως τον βρίζετε και τον κατηγορείτε; Πώς θα μιλούσατε σε ένα αγαπημένο σας άτομο; Έτσι ακριβώς θα πρέπει να μιλήσετε και στον εαυτό σας!

5. Προσπαθήστε να δώσετε νόημα σε αυτό που σας συμβαίνει.

Όσο δύσκολο και άσχημο και αν είναι αυτό που σας συμβαίνει, προσπαθήστε να νοηματοδοτήσετε την κατάσταση, να ανακαλύψετε κάποιο νόημα, κάποιο μάθημα ζωής, κάτι θετικό, όσο μικρό και αν είναι. Στόχος δεν είναι να τα δείτε όλα θετικά, αλλά να πιαστείτε από κάπου και να μη βυθιστείτε σε ένα τέλμα αυτολύπησης και απραξίας.

Η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D., είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, που έχει κάνει τη µεταπτυχιακή της εκπαίδευση στα Πανεπιστήµια της Βοστώνης Tufts, Northeastern και Harvard (πτυχία Μάστερ, ∆ιδακτορικό και Μεταδιδακτορική Εκπαίδευση). Είναι µέλος του διδακτικού προσωπικού της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών, ΜΠΣ «Επιστήµη του Στρες και Προαγωγή της Υγείας» και διατηρεί ιδιωτικό γραφείο. Τα άρθρα της δηµοσιεύονται σε σηµαντικά ελληνικά και διεθνή επιστηµονικά περιοδικά.

Εργάζεται µε ενήλικες, παιδιά, εφήβους, φοιτητές και τις οικογένειές τους στην Αµερική και την Ελλάδα, καλύπτοντας θέµατα σωστής ανατροφής, διαπαιδαγώγησης και επικοινωνίας παιδιών και γονιών αλλά και διάφορες δυσκολίες, όπως άγχος, χαµηλή αυτοεκτίµηση, κατάθλιψη, µαθησιακές δυσκολίες, διάσπαση προσοχής κ.λπ. Έχει εκτενή εµπειρία µε περισσότερες από 10.000 ώρες ψυχοθεραπείας και συµβουλευτικής µε ενήλικες, παιδιά, εφήβους και οικογένειες, ατοµικά ή οµαδικά, στο γραφείο της, σε σχολεία και στο παιδιατρικό νοσοκοµείο Children’s Hospital του Harvard.

Έχει γράψει επιστηµονικά συγγράµµατα και βιβλία αυτοβοήθειας, καθώς και πολλά παιδικά βιβλία. Για το βιβλίο της Το µυστήριο του σοκολατένιου γλυκού, από τη σειρά Ανελάντα και Μάξιµος – Πράκτορες Μυστηρίου, απέσπασε το 1ο Βραβείο Παιδικού Βιβλίου στα βραβεία Public το 2016. Την ίδια χρονιά βραβεύτηκε από την Unesco για την προσφορά της στα γράµµατα και τον πολιτισµό.