Μίνως Μάτσας: «Αντιμετώπισα δυσπιστία λόγω του ονόματός μου - Όλοι πίστευαν πως απλά αντιμετώπιζα τη μουσική σαν παιχνίδι»

Οταν άρχισε να γράφει τις πρώτες συνθέσεις του, δεν ήθελε να το μάθει κανείς. Τι θα έλεγε ο κόσμος της δισκογραφίας αν γινόταν γνωστό πως ο διάδοχος της «Μίνως Μάτσας και Υιός» ήθελε να γίνει συνθέτης; Ο πρώτος στον οποίο το εκμυστηρεύτηκε ήταν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. «Πήγα στο σπίτι του και του έβαλα να ακούσει μια κασέτα με ένα τραγούδι μου. “Εσύ το έγραψες;” με ρώτησε. “Δεν σε πιστεύω. Κάθισε στο πιάνο να το παίξεις.” Δεν ήταν καψώνι, το εννοούσε. Το έκανα, λοιπόν. Μόνον έτσι πείστηκε...»

Από τότε έχουν περάσει είκοσι και πλέον χρόνια. «Ξέρω ότι θα ακουστεί περίεργο, αλλά στην αρχή δεν ήταν εύκολα τα πράγματα για μένα. Κατ’ αρχάς, ο πατέρας μου είχε στενοχωρηθεί όταν του είπα ότι με το οικογενειακό “μαγαζί” δεν ήθελα να ασχοληθώ. Κι έπειτα, ενώ είχα πρόσβαση σε μια μεγάλη εταιρεία, αντιμετώπιζα δυσπιστία. Οι κακοπροαίρετοι έλεγαν πως ήταν ένα παιχνιδάκι για μένα η μουσική και θα το βαριόμουν σύντομα».

Σήμερα οι απαντήσεις έχουν δοθεί ακόμη και στους πιο δύσπιστους από την ίδια τη δουλειά του. Και, φυσικά, ο Μάκης Μάτσας τον καμαρώνει - και για τις επιτυχίες του, και για το σθένος με το οποίο κυνήγησε το όνειρό του. Απόφοιτος του Ορφείου Ωδείου και της φημισμένης μουσικής σχολής Juillard, ο Μίνως έχει υπογράψει δεκάδες τραγούδια και έχει ντύσει με τις μουσικές του ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, παραστάσεις θεάτρου και χορού. Μόλις φέτος όμως θα δώσει την πρώτη του συναυλία: στις 23 Ιουλίου, στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής, με ερμηνευτές τη Φωτεινή Βελεσιώτου, την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, την Αντριάνα Μπάμπαλη και τον Γιάννη Χαρούλη.

Γιατί άργησε τόσο; «Για περισσότερο από μία δεκαετία, μοιράζω το χρόνο μου ανάμεσα στην Αθήνα και το Λος Αντζελες. Δεν είχα το χρόνο -ίσως και τη διάθεση- να προετοιμάσω ένα live με τις δικές μου προδιαγραφές». Και με αυτά τα συνεχή πήγαινε-έλα πώς καταφέρνει να διατηρεί τις ισορροπίες του; «Στις Ηνωμένες Πολιτείες βλέπω πιο καθαρά τα πράγματα. Εκεί όλα είναι πολύ οργανωμένα, αλλά πολύ τυπικά, αισθάνεσαι αποξενωμένος. Στην Ελλάδα νιώθω καλύτερα, οι άνθρωποι είναι πιο “κανονικοί” αλλά και πιο... χύμα. Τελικά, ιδανικό μέρος δεν υπάρχει. Φτιάχνεις τον δικό σου μικρόκοσμο -επαγγελματικό και προσωπικό- κι έτσι πορεύεσαι».

Η δική του πορεία, πάντως, του έχει δώσει πολλές χαρές έως τώρα: τη συνεργασία του με τον Κώστα Γαβρά για το φιλμ «The Parthenon», που παρουσιάστηκε το 2004 στη Μητροπολιτική Οπερα της Νέας Υόρκης τις κωμωδίες του Αριστοφάνη «Ορνιθες» και «Ειρήνη», που ανέβηκαν στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών με δική του μουσική τα δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τα σάουντρακ των ταινιών «Eduart» και «Σκλάβοι στα δεσμά τους». Και πρόσφατα, είχε ένα μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία της τηλεοπτικής σειράς «Το Νησί», υπογράφοντας τις υπέροχες, κατά γενική ομολογία, μελωδίες και τα τραγούδια του. 

Το μεγαλύτερο όνειρό του; Να γράψει ένα σάουντρακ για τον Ντέιβιντ Λιντς. «Κάνει το είδος του σινεμά που αγαπώ. Εχουμε γνωριστεί, έχω πάει στο σπίτι του, αλλά, εκτός από το ότι συνεργάζεται σε μόνιμη βάση με τον Αντζελο Μπανταλαμέντι, γράφει και ο ίδιος μουσική! Μάλλον δεν έχω ελπίδες...» λέει και γελάει.

Η κουβέντα έρχεται στην εξάχρονη κόρη του, τη Ζαφειρία. Είναι παραδοσιακός πατέρας; «Δεν θα το έλεγα. Περισσότερο σαν φίλη μου τη βλέπω. Ισως επειδή δεν ζούμε πολύ καιρό μαζί ή επειδή είναι πιο ώριμη από την ηλικία της. Και ξέρεις κάτι; Εχει πολύ καλή φωνή». Να περιμένουμε, λοιπόν, άλλη μία γενιά Μάτσα στη δισκογραφία, αλλά σε άλλο μετερίζι; Ο Μίνως ξεσπάει σε δυνατά γέλια. «Το φαντάζεσαι; Τραγουδίστρια με πατέρα συνθέτη και παππού ιδιοκτήτη δισκογραφικής εταιρείας. Γραφικοί θα γίνουμε...»

Πηγή: kathimerini