Του Παύλου ΤσίμαΣτο καλάθι εισερχομένων της Καγκελαρίας, στο Βερολίνο, έχουν πυκνώσει, λένε οι γνωρίζοντες, σχέδια με ιδέες, ώς πρόσφατα, απαγορευμένες. Ιδέα πρώτη, η μετατροπή της ευρωζώνης σε τραπεζική ένωση. Η δημιουργία δηλαδή ενός ευρωμηχανισμού για τη διάσωση και την εποπτεία των τραπεζών, έργο που ώς πρόσφατα ανήκε στην ευθύνη των εθνικών κυβερνήσεων. Ιδέα δεύτερη, η έκδοση κάποιας μορφής ευρωομολόγου. Η δημιουργία, δηλαδή, ενός ευρωμηχανισμού διαχείρισης χρέους. Ιδέα τρίτη, και πιο ρηξικέλευθη, η αποκατάσταση της ανισορροπίας μεταξύ «κέντρου» και «περιφέρειας» της ευρωζώνης, όχι μόνο διά της «εσωτερικής υποτίμησης» στις οικονομίες της περιφέρειας, όπως γινόταν ώς τώρα, με κακά αποτελέσματα, αλλά και με μια ανατίμηση στις οικονομίες του «κέντρου», με ελαφρώς μεγαλύτερο πληθωρισμό, και με ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα επενδύσεων στις συρρικνούμενες οικονομίες του Νότου.