Υπάρχει η Ανδρος του καλοκαιριού, των παραλιών και των διακοπών, η Ανδρος του Μπατσίου και της Αχλας, η Ανδρος των μουσείων, του πολιτισμού. Και υπάρχει και η Ανδρος της άνοιξης. Ενας τόπος ανθισμένος: «Ο ήλιος λάμπει. Ο αήρ μυρίζει από ανθούς πορτοκαλιάς και λεμονιάς», όπως έλεγε ο Εμπειρίκος. Από το λιμάνι του Γαυρίου μέχρι τη Χώρα, σε μια διαδρομή 28 χιλιομέτρων, όπου ουσιαστικά διασχίζεις ένα μεγάλο μέρος του νησιού, έρχεσαι σε επαφή με κάτι διαφορετικό από το κλασικό κυκλαδίτικο τοπίο με τις άγονες και βραχώδεις πλαγιές. Εδώ υπάρχει ένα λιβάδι στη μέση της θάλασσας. Ετσι και αλλιώς, σε αντίθεση με το σύνηθες τοπίο των Κυκλάδων, η Ανδρος είναι ένας τόπος με πολύ πράσινο, με νερό, με φύση, που την άνοιξη απολαμβάνει τις καλύτερες μέρες της. Για να θυμηθείς ότι βρίσκεσαι σε νησί, καμιά φορά, χρειάζεται να στρέψεις το κεφάλι για να δεις στο βάθος το πέλαγος.