ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

του Παύλου ΤσίμαΔιδακτική ιστορία, από μια πολύ μακρινή χώρα, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν: Βραζιλία, καλοκαίρι του 2002. Η χώρα βάδιζε προς εκλογές, τον Οκτώβριο, και οι δημοσκοπήσεις προεξοφλούσαν τον νικητή τους. Ο επόμενος πρόεδρος της Βραζιλίας θα ήταν ο Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, ο ηγέτης της Αριστεράς. Ο Λούλα είχε διεκδικήσει άλλες τρεις φορές το αξίωμα, δίχως επιτυχία. Αλλά το 2002 είχε έρθει η ώρα της βραζιλιάνικης Αριστεράς.

του Τάσου ΤέλλογλουΤα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που συναντήθηκαν προχθές με τον υφυπουργό Οικονομικών κ Γιώργο Μαυραγάνη εξεπλάγησαν όταν του είπαν πως δεν θα του υποδείξουν ποιοί προϊστάμενοι του υπουργείου Οικονομικών δεν θα μετατεθούν αλλά  του ζήτησαν τα αριθμητικά κριτήρια με τα οποία κρίνονται και εκείνος τους είπε ότι δεν αρκούν τα νούμερα γιατί σε κάποιες περιπτώσεις δεν λένε την αλήθεια.

του Θανάση ΜαυρίδηΞαφνικά κάποιοι θυμήθηκαν ότι «ξεπουλιέται» ο ΟΠΑΠ. Επειδή, λέει, δεν θα πουληθεί τρεις ή τέσσερις φορές τα κέρδη του. Κατ΄ αρχάς, δεν ξέρουμε ποια θα είναι η προσφορά των ενδιαφερομένων. Δεύτερον, ξεχνάνε (σκόπιμα άραγε;) ότι από την πρώτη ημέρα του 2013 το κράτος θα συμμετέχει στα έσοδα του ΟΠΑΠ επιβάλλοντας φορολόγηση ίση με το  30% επί του μικτού κέρδους των παιχνιδιών του. Όπερ σημαίνει ότι το κράτος θα παίρνει έτσι κι αλλιώς τα λεφτά που έπαιρνε και πριν σαν εταίρος, ίσως και περισσότερα. Ας αφήσουμε όμως κατά μέρος τις υπεκφυγές κι ας πούμε τι συμβαίνει...

του Κώστα Στούπα1) Οι φόροι δεν είναι λύση είναι το πρόβλημα… Όσο πιο γρήγορα το καταλάβετε τόσο πιο λίγο θα κρυώσουμε Τα στελέχη του Υπουργείου των Οικονομικών εκφράζουν πλέον την ανησυχία τους πως τα έσοδα από την αύξηση του φόρου των καυσίμων θα είναι πολύ λιγότερα από τα 790 εκατ. ευρώ που υπολόγιζαν αρχικά.

της Ρούλας ΓεωργακοπούλουΑξιζε τον κόπο που περίμενα έναν μήνα να βρω θέση για την «Οδύσσεια» του Μπομπ Γουίλσον. Στο μεσοδιάστημα χρησιμοποίησα τον χρόνο μου πολύ δημιουργικά καταπίνοντας τόνους ξινών δημοσιευμάτων για την αμοιβή του σκηνοθέτη. Η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες είναι μια παμπάλαια ιστορία, πίσω όμως από τις αλευροσακούλες διακρίνω να σαλεύουν διάφοροι, γνωστοί και μη εξαιρετέοι.

του Γιάννη ΠρετεντέρηΧαίρομαι που ο υπουργός Οικονομικών ήταν αποκαλυπτικός στη Βουλή. «Ή θα αποδειχθεί ότι θα τα καταφέρουμε ή ότι δεν θα τα καταφέρουμε!». Η διατύπωση είναι ακριβής, αν και περιττή. Είναι προφανές πως είτε θα τα καταφέρουμε είτε δεν θα τα καταφέρουμε - τρίτη επιλογή δεν βλέπω να υπάρχει... Από την άλλη πλευρά, όμως, τι καλούμαστε να καταφέρουμε; Αυτό ο υπουργός Οικονομικών προτίμησε να μην το προσδιορίσει. Οχι επειδή δεν ήθελε. Αλλά επειδή υποψιάζομαι πως ούτε ο ίδιος το ξέρει.

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου Είναι γνωστό από καιρό ότι συγκεκριμένοι παράγοντες στην Ελλάδα επιδιώκουν να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις της χώρας μας με τους λοιπούς εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Και για να πετύχουν τις επιδιώξεις τους, είναι ικανοί για όλα. Έτσι, το Σαββατοκύριακο που πέρασε είδε ξαφνικά το φως της δημοσιότητας μία έκθεση, η οποία υπογράφεται από τους καθηγητές Ηλία Κονοφάγο, Αντώνη Φώσκολο και Νίκο Λυγερό, όπου γίνεται λόγος για την ύπαρξη στην Κρήτη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων αξίας 270 δισεκατ. έως 1,3 τρισεκατ. ευρώ!

του Παναγιώτη ΜπουσμπουρέληΤο επόμενο βήμα που καλείται να κάνει η ελληνική οικονομία για να μείνει εντός των στόχων και να λάβει τις χρηματοδοτήσεις περνά από τις ιδιωτικοποιήσεις. Αυτές θα είναι το γήπεδο όπου θα κριθούν πολλά τους επόμενους μήνες τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.

του Σπύρου ΓκουτζάνηΗ βία είναι η μαμή της ιστορίας έλεγε ο Μαρξ περιγράφοντας μία πραγματική ιστορική διεργασία πέρα από ηθικολογίες. Το κράτος διαθέτει το μονοπώλιο της άσκησης της φυσικής βίας εντός της επικράτειάς του. Στη νομιμοποιημένη φυσική βία καταφεύγει το κράτος που κατά κανόνα επιβάλλει τα συμφέροντα του κυρίαρχου συνασπισμού δυνάμεων μέσα σε μία κοινωνία. Βία όμως ασκούν οι μειοψηφίες που διεκδικούν δικαιώματα εναντίον της νόμιμης εξουσίας του κράτους.

Η λέξη Ρομπότ προέρχεται από τη σλαβική λέξη robota, η οποία σημαίνει «ελεεινή εργασία» και εισήχθη για πρώτη φορά από τον Τσέχο θεατρικό συγγραφέα Karel Čapek στο έργο του R.U.R. (Rossum's Universal Robots), που δημοσιεύθηκε το 1920. Όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις, έτσι και στην περίπτωση των ρομπότ, οι κινηματογραφικές ταινίες και τα έργα επιστημονικής φαντασίας αποτέλεσαν το εφαλτήριο για την εξέλιξη και την εφαρμογή της τεχνολογίας, προκειμένου να δημιουργηθούν πραγματικά ρομπότ, με στόχο την εξυπηρέτηση των αναγκών του ανθρώπου σε πολλούς τομείς της ζωής του.

του Άρη ΡαβανούΑυτές τις ημέρες ο κ. Αρθούρος Ζερβός συμπληρώνει τρία χρόνια στο τιμόνι της ΔΕΗ. Ο καθηγητής του ΕΜΠ και νυν μάνατζερ της ΔΕΗ επεφύλαξε ένα ηλεκτροσόκ για τους πολίτες, προφανώς αγνοώντας – μπορεί και να μην τον ενδιαφέρει – τι βιώνει ο έλληνας καταναλωτής εν μέσω της οικονομικής κρίσης.

του Γιάννη ΠρετεντέρηΤην περασμένη εβδομάδα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με τους εκπροσώπους των ελλήνων εφοπλιστών. Προφανώς έπραξε άριστα. Ο αρχηγός ενός κόμματος υποχρεούται να συνομιλεί με όλες τις κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, ακόμη και αν δεν του αρέσουν.

του Θανάση ΜαυρίδηΕπιτέλους, όλα τα πράγματα αρχίζουν και μπαίνουν σε μία σειρά. Για όλα φταίνε οι Έλληνες καπιταλιστές. Επειδή θέλησαν να κυριαρχήσουν στα Βαλκάνια, δημιούργησαν το πρόβλημα με την ονομασία των Σκοπίων. Τάδε έφη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, οι Έλληνες επιχειρηματίες χρεοκόπησαν την Ελλάδα. Τάδε έφη ανεξάρτητος Βρετανικός εκδοτικός οργανισμός. Οι κομμουνιστές και οι Βρετανοί δεν υπήρξαν στο παρελθόν φίλοι του ελληνικού κεφαλαίου...

Ένα άρθρο του Αλέξη ΠαπαχελάΗ υπόθεση Λαυρεντιάδη είναι εξαιρετικά σημαντική και μακάρι να διαλευκανθεί πλήρως. Κάποιοι φοβούνται, ενδεχομένως, ότι μπορεί να συμπαρασύρει στα τάρταρα ένα κομμάτι του ελληνικού πολιτικού «κατεστημένου». Ο φόβος είναι ίσως δικαιολογημένος, αλλά η χώρα πρέπει να αλλάξει συθέμελα, ό,τι και αν σημαίνει και απαιτεί αυτό. Ο κ. Λαυρεντιάδης είναι προφανώς ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, ο οποίος έκανε ό,τι και αρκετοί άλλοι επιχειρηματίες της εποχής της «φούσκας», απλώς κάποια στιγμή ξέφυγε και «κάηκε».

Ένα άρθρο του Γιάννη ΒαρουφάκηΤο ότι το ΠΑΣΟΚ τετέλεσται, και απλώς είμαστε μάρτυρες του αργού, αναξιοπρεπή θανάτου του, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Πρόκειται για ένα κόμμα του οποίου η ηγεσία, με προεξάρχοντα τον Γιώργο Παπανδρέου, βρέθηκε να κρατά το τιμόνι της χώρας πάνω στην μεγαλύτερη φουρτούνα των τελευταίων ογδόντα ετών. Εκείνη την κρίσιμη στιγμή, ο ηγέτης και η περί αυτόν ομάδα, απέτυχε να διαγνώσει την Φύση της Κρίσης και έτσι εγκλώβισε την κυβέρνησή του στην επιλογή πορείας που έθετε την ελληνική κοινωνία σε διαδικασία μαρασμού-χωρίς-τέλος.

του Σταύρου ΘεοδωράκηΤους βαρέθηκα. Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που κλωσάνε γύρω από τον Μαρξ. Έχει δίκιο ο Μαρξ ή έχει άδικο ο Μαρξ; Αδυνατώντας να κατεβάσουν μια καλή νέα ιδέα αναμασάνε τα γραπτά του 1800… Μόνο που σήμερα η Ευρώπη δεν έχει δούλους και αφεντικά αλλά έχει ανέργους και φοροφυγάδες.

Του Παναγιώτη Στάθη  Ρόλο συντονιστή σε μια εγκληματική οργάνωση  «άσπρων κολάρων» επιφυλάσσει η δικαιοσύνη, στο πολυσέλιδο κατηγορητήριο που συντάχθηκε σε βάρος του επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη ο οποίος από το μεσημέρι της Δευτέρας κρατείται στις φυλακές Κορυδαλλού.

του Τάσου ΤέλλογλουΤο χθεσινό ρεπορτάζ του Reuters για τις σχέσεις ΜΜΕ ,πολιτικών και επιχειρηματιών αυτό που στη χώρα μας αποκαλείται ιστορικά διαπλοκή μοιάζει να μην αφορά τη σημερινή κατάσταση των μέσων ενημέρωσης αλλά να καθιστά «σημερινό πρόβλημα» μία κατάασταση που  αφορά κυρίως το παρελθόν.Οχι οτι στην Ελλάδα δέν εχουμε συγκρούσεις συμφερόντων ή και μέσα που επιβιώνουν αποκλειστικά για αλλότριους σκοπούς.

του Κώστα Στούπα1) Αντώνη με τα ξόρκια δεν φεύγουν τα ποντίκια... Ο πρωθυπουργός και οι οικονομικοί υπουργοί συναντήθηκαν χθες με τα στελέχη 13 πολυεθνικών εταιρειών που έχουν παρουσία στην Ελλάδα και τους ζήτησε να επενδύσουν περισσότερο στη χώρα μας.

Του Γιώργου Κράλογλου   Η ανάπτυξη είναι δυνατό «παιχνίδι πρωταθλήματος» και απαιτεί σκληρούς κανόνες και αδέκαστη διαιτησία. Στο ελληνικό «γήπεδο» όμως με την σκουριασμένη κρατική μηχανή που θέλει «λάδωμα» σε όλη την έκτασή της, με «κανόνες παγίδες» για κάθε επιχείρηση και με κλίμα μίσους προς τον ιδιώτη επιχειρηματία μόνο «ρεζίληδες» μπορούν να παίξουν.