ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

του Νίκου Γ. ΞυδάκηΤι σκεφτόταν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου όταν διέγραφε τα ονόματα των συγγενών του από τη λίστα Λαγκάρντ; Εφόσον φυσικά αποδειχθεί η παραποίηση των στοιχείων, η αναρώτηση περί των κινήτρων του πρώην υπουργού θα επανέρχεται και δεν θα βρίσκει εύκολη απάντηση.

του Τάσου ΤέλλογλουΆκουγα  χθες το βράδυ ότι καλούνται από τους οικονομικούς εισαγγελείς ως ύποπτοι οι πρώην συνεργάτες του Παπακωνσταντίνου και οι συγγενείς του για την αφαίρεση ονομάτων από τη λίστα Λαγκάρντ και αναρωτιόμουν αν έκαναν ήδη όλα τα άλλα που φυσιολογικά προηγούνται. Μήπως θα έπρεπε να αρχίσουν στέλνοντας τον κ Μ.Σφακιανάκη του ηλεκτρονικού εγκλήματος και τον κάθε αρμόδιο να δουν σε ποιόν υπολογιστή- αν έγινε σε υπολογιστή του υπουργείου –παραποιήθηκε το αρχικό αρχείο αντί να ρωτούν στα «τυφλά».

του Θανάση ΜαυρίδηΚοντεύουν τρία χρόνια από την ώρα που η λίστα Λαγκάρντ βρέθηκε στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης. Από τότε έχουν συμβεί διάφορα. Ή τουλάχιστον είχα φανταστεί ότι μπορεί να συνέβαιναν διάφορα. Μέχρι που αποδείχτηκε ότι όλο το κόλπο ήταν οι ξαδέλφες του Παπακωνσταντίνου. Κι όμως! Δεν έκανα λάθος. Κάτι πολύ μεγάλο κρύβει η λίστα Λαγκάρντ. Δεν θα μας τυφλώσει η τέχνη της παραπλάνησης. 

του Κώστα Στούπα1) Αμάρτησε για τις ξαδέρφες του... Η λίστα Λαγκάρντ από μόνη της δεν είναι παρά  μια «φούσκα». Η περιπέτειά της όμως κατέδειξε ορισμένες από τις «μαύρες τρύπες» του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Του Ι. Κ. ΠρετεντέρηΘέλω να ελπίζω ότι η λίστα Λαγκάρντ δεν θα αποδειχθεί απλώς άλλη μια ευκαιρία για να εξευτελιστεί το πολιτικό σύστημα και η συντεταγμένη Πολιτεία. Και λέω ότι το ελπίζω, διότι αρχίζω να φοβούμαι ότι μπορεί να συμβεί το αντίθετο. Το φοβούμαι κάθε μέρα και περισσότερο. Το φοβούμαι διότι τα κόμματα άρχισαν ήδη τις μικροπολιτικές κατινιές.

Ανοίγουν ξανά οι επιδοτήσεις στον τουρισμό, με έμφαση σε θεματικό και υγείας, επιδοτούνται δημόσια πάρκινγκ πλωτές εξέδρες και έργα πολιτικού μηχανικού στην ενέργεια. Επίσης, δίδονται άδειες παραμονής για όποιον έχει ακίνητο 300.000 ευρώ και για στρατηγικούς επενδυτές.

Εσύ είσαι. Ο 93916 της 9ης σειράς. Δεν ξέρω πού ζεις. Ξέρω ότι τώρα μπορείς να ζήσεις όπου θέλεις. Στη θέση σου θα έφευγα. Θα πήγαινα να ζήσω στο Καρμέλ, στην Καλιφόρνια, ή στο Σίδνεϊ. Έχεις πάει; Bγάλε πρώτη θέση, είναι μεγάλο το ταξίδι. Πήγαινε να το γιορτάσεις. Τέσσερα έβαλες στην τσέπη. Εσύ και η τύχη σου ξετινάξατε εκατομμύρια ελπίδες και πιθανότητες. Πότε το αγόρασες; Μήπως ήσουν δίπλα μου;

Ας πούμε, λοιπόν, ότι βρίσκουμε εκατό αδιάφθορους και τους πετάμε στην μάχη. Οι άνθρωποι αυτοί είτε θα παραιτηθούν είτε θα κουραστούν και θα αφομοιωθούν. Μην ξεχνάτε το ΣΔΟΕ. Ήταν το σώμα των αδιάφθορων. Το πιστεύει αυτό κανείς σήμερα;

Το 2013 ξεκινάει με καλύτερες προϋποθέσεις από το 2012, οι μετοχές και οι τιμές των ομολόγων το επιβεβαιώνουν. Είναι πολλά να γίνουν αλλά κάθε μέρα που περνά πληθαίνουν οι ενδείξεις πως η αντίστροφη πορεία έχει ξεκινήσει... Η διαγραφή και άλλου μέρους του ελληνικού χρέους θα είναι η κατάληξη των προσπαθειών και όχι η αρχή που θα οδηγούσε στη μετάθεση του προβλήματος. το τέλος του 2014 θα μας βρει με μια άλλη χώρα.

Η προώθηση του ελληνικού τουρισμού διεθνώς θα γίνει μέσω της νεοσύστατης Marketing Greece, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που ξεκίνησε με τη συμμετοχή του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος και της Ένωσης εταιρειών διαφήμισης και επικοινωνίας Ελλάδας, καθώς ο ΕΟΤ δήλωσε πως αδυνατεί να στηρίξει προς το παρόν οικονομικά το συγκεκριμένο εγχείρημα.

Για την οικονομία της συζήτησης θα δεχτώ ότι η εμπλοκή του Γ. Παπακωνσταντίνου στη λίστα Λαγκάρντ είναι «μια χοντροκομμένη σκευωρία» - όπως ισχυρίζεται ο ίδιος... Ακόμη κι έτσι όμως προκύπτουν μερικές απορίες.

Το τέλος του 2012, έχει εμφανείς δυσκολίες, καθώς τα παραγωγικά, δυναμικά στηρίγματα της χώρας, η ιδιωτική επιχειρηματικότητα και η εργασία, έχουν δεχθεί καθολικά και εξ αρχής τις επιπτώσεις της μεγάλης κρίσης. Το 2013, μπορεί να είναι η χρονιά μιας μεγάλης αλλαγής, του πραγματισμού για το πολιτικό σύστημα, την κοινωνία, δημιουργώντας ένα προωθημένο πλαίσιο σύνθεσης και συνεννόησης, όπου η κυβέρνηση, τα κόμματα που την στηρίζουν, οφείλουν να κινηθούν πιο έμπρακτα στην εφαρμογή και ενίσχυση πολιτικών που θα τείνουν στην καθολική αναστροφή του κλίματος.

Στις 13 Ιουνίου 2011, σε ένα κείμενο στο protagon, με τίτλο “Ωμά ψέματα”, έδινα μία φιλική συμβουλή στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, που έβγαινε ολημερίς στα κανάλια ως Υπουργός Οικονομικών, αμολώντας στο οικοσύστημα χαμόγελα αυθεντίας, αυταρέσκειας και έπαρσης. “Είσαι κι εσύ άνθρωπος όπως όλοι, αλλά μην ξαναχαμογελάσεις δημόσια ποτέ! Για κανέναν λόγο. Ούτε σε ανέκδοτο. Απλά, απαγορεύεται! Είναι εικαστική πρόκληση. Δεν το καταλαβαίνεις και μόνος σου μωρέ;”  Δεν ήταν πολιτικό το θέμα, ήταν καθαρά αισθητικό και αν το ξεχειλώσουμε λιγάκι θα το έλεγα και ηθικό. Χαμογελούσε στα δελτία του Μega όταν άκουγε κάποια κριτική στους χειρισμούς του, χλευάζοντας στην ουσία τους “αφελείς παραπονούμενους” που έβλεπαν την ζωή τους να καταστρέφεται. Το είχα ξαναδεί αυτό το χαμόγελο στον Γιάννο Παπαντωνίου, όχι μόνο όταν προέτρεπε τον κόσμο να παίξει στο Χρηματιστήριο υποσχόμενος πως θα φτάσει στις 7000 μονάδες, αλλά και χρόνια αργότερα όταν έπαιρνε μέρος σε πάνελ χαρίζοντάς μας απλόχερα την σοφία του για το πώς θα βγει η χώρα από την κρίση.

Έχω ακουστά για ξαδέρφες που έχουν κλείσει σπίτια. Αλλά ξαδέρφες που κλείνουν μια παράταξη, πρώτη φορά άκουσα.

Ένα τοπίο, στην άκρη τη γης, εκεί που η θάλασσα ενώνεται με το βουνό, υπάρχει μια λίμνη. Στολισμένη από νιφάδες χιονιού που πέφτουν στο νερό της και αφήνουν νότες, γιορτινές, μελαγχολικές. Στο κέντρο της λίμνης, πάνω σ' ένα πελώριο φύλλο, ένας γερασμένος κύριος, με πλούσια κάτασπρη γενειάδα, κάθεται σε ένα παγκάκι, κάτω απ' τον χειμωνιάτικο ήλιο και περιμένει τον αντικαταστάτη του.

Αν η Εκκλησία δεν είχε κινητοποιήσει τους μηχανισμούς της για να παρέχουν έργο βοήθειας στους συνανθρώπους μας που βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε αδυναμία ακόμη και για τα βασικά είδη ανάγκης, θα βλέπαμε ανθρώπους να πέφτουν στους δρόμους από την ασιτία. Εικόνες που θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνο με εκείνες της Κατοχής! Το 2000 τα συσσίτια της Μητρόπολης Νεαπόλεως ικανοποιούσαν τις ανάγκες 1.100 συνανθρώπων μας. Σήμερα 5.500! Κι αυτό δίχως την παραμικρή βοήθεια του κράτους. Όλα γίνονται μόνο με τις ίδιες δυνάμεις των ανθρώπων της Εκκλησίας και με την συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας.

«Ήρθα εδω να δω την κόρη μου για τις γιορτές, που είναι στην Δανία εδώ και 18 μήνες και κάνει το μεταπτυχιακό της... Η κόρη μου ζεί στην Δανία εδώ καί 18 μήνες μόνιμα. Τό κράτος της έχει δώσει την ίδια ταυτότητα-κάρτα που έχουν όλοι οι Δανοί πολίτες. Η Κάρτα αυτή έχει πάνω ένα ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΡΙΘΜΟ»

Και «κερατάδες» και δαρμένοι...Οι εργαζόμενοι του Μετρό, της Βουλής όπως και πλείστων άλλων υπηρεσιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, βρήκαν ως επί το πλείστον εργασία σαν πελάτες του πολιτικού συστήματος που μας οδήγησε στη χρεοκοπία.Θυμάστε τι έγινε τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης του «καταλληλότερου» Καραμανλή, που το ΜΕΤΡΟ πέρασε από κέρδη σε ζημιές λόγω αύξησης των προσλήψεων με ψηφοθηρικά κριτήρια...Φυσικά, ούτε οι πριν από αυτούς είχαν προσληφθεί με κριτήρια αναγκών της επιχείρησης ή αξιοκρατίας όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλα τα μήκη και πλάτη του ελληνικού δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου.

«Σε κάθε περίπτωση, η φωτογραφία της νυχτερινής Αθήνας στεφανωμένης από το λευκό σεντόνι της αιθαλομίχλης είχε μια άγρια ομορφιά, που έθελγε και ταυτόχρονα φόβιζε. Ηταν μια εικόνα αποκαλυπτική για το τι ζούμε: τη σύγχυση και το σοκ».