Η Άννα Φόνσου σε μια συνέντευξη-εξομολόγηση, μιλάει για τον Γιώργο Μαρίνο, τον Μιχάλη Ασλάνη, για τους έρωτες τις και την κατάθλιψη που πέρασε από τον χαμό της αδερφής της

Το σπίτι του ηθοποιού που έχει δημιουργήσει και εν καιρώ κρίσης φιλοξενεί όσους έχουν ανάγκη, ο Γιώργος Μαρίνος, ο Μιχάλης Ασλάνης, οι τρεις γάμοι της, η απώλεια της αδελφής της που την πονά ακόμη, η υιοθετημένη κόρη της και η εγγονής της, όσα την πόνεσαν, αλλά και εκείνα που την κάνουν ευτυχισμένη. Η Άννα Φόνσου εξομολογείται στιγμές της γεμάτης ζωής της!

 

Από τον Γιάννη Βίτσα για το ΕΓΩ Weekly

Πριν 25 χρόνια ξεκινήσατε να υλοποιείτε την ιδέα δημιουργίας του Σπιτιού του ηθοποιού, που ειδικά αυτή την τόσο έντονη τριετία της κρίσης, πολλοί συνάδελφοι σας βρήκαν στέγη.  

Νομίζω ότι μέσα σʼ αυτή την παρακμή που ζούμε εξαιτίας της κρίσης το μόνο καλό που έγινε είναι το «Σπίτι του ηθοποιού». Έπρεπε να δημιουργηθεί. Οι συνάδελφοι κοιμόντουσαν στα παγκάκια. Δεν είχαν χρήματα. Δεν υπάρχουν δουλειές ή καταλαμβάνονται πολλές διαφορετικές θέσεις εργασίας από τους ίδιους ηθοποιούς. Οπότε καταλαβαίνεις δε μένει χώρος για άλλους. Το βρίσκω τραγικό κάποιος να βρίσκεται σε πέντε δουλειές  και άλλος να μην έχει καμία. Οι ηθοποιοί βρήκαν στοργή, αγάπη, παρέα- γιατί υπάρχει μοναξιά-, πολύ καλό φαγητό που μας το δίνει η αρχιεπισκοπή. Έχουμε ζεστασιά, διαβάζουμε, κάνουμε παραστάσεις στο θέατρο «Νίκος Κούρκουλος», αλλά μικρές βραδιές στο φουαγιέ μας. Δεν χρειάζονται άλλα πράγματα για να γίνει ένας πνευματικός άνθρωπος ευτυχισμένος. Παραλλήλως οι συνάδελφοι που φιλοξενούνται ψάχνουν για δουλειά.

Πριν από λίγες ημέρες αποφάσισε να διαμείνει για ένα διάστημα ο Γιώργος Μαρίνος. Πώς είναι ψυχολογικά;

Το Γιώργο δεν τον ήξερα. Το θαύμαζα. Είναι σπουδαίος καλλιτέχνης. Όλοι τον έχουν μιμηθεί. Τον γνώρισα και είμαστε πια πολύ καλοί φίλοι.  Είναι πολύ καλά στην υγεία του έπειτα από την επέμβαση καρδίας. Αυτό που του λείπει είναι η παρέα, το να είναι μαζί με τους συναδέλφους του. Υπάρχει μία φήμη ότι έχει πολλά χρήματα. Δεν έχει πολλά λεφτά ο Γιώργος.  Φυσικά έχει χρήματα για να ζήσει. Αυτό είναι σίγουρο. Του έχω πει να καθίσει όσο επιθυμεί στο σπίτι του ηθοποιού.

Αντιλαμβάνομαι ότι νιώθει μοναξιά.

Ναι. Η μοναξιά είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε ένα ηθοποιό. Το νιώθουμε περισσότερο ίσως γιατί μία ζωή είμαστε ανάμεσα σε κόσμο. Ξαφνικά βρίσκεσαι μπροστά από ένα τηλέφωνο που δεν χτυπά ποτέ, δε σε φωνάζει κανείς, είσαι μόνος σου τα βραδιά, πάς σε ένα θέατρο να δεις μία παράσταση και δε σε γνωρίζουν. Αυτοί ήταν και οι λόγοι που εγώ δημιούργησα το σπίτι του ηθοποιού



Έμαθα από τη γιατρό που τον κούραρε στη Νέα Μάκρη ότι έχει ανάγκη βοήθειας. Τον βρήκα στο σπίτι του. Δεν ήξερε ότι αντιμετώπιζε πρόβλημα καρδιάς. Τον πήγα στο νοσοκομείο και έπειτα του πρότεινα να έρθει στο σπίτι του ηθοποιού για να ολοκληρώσει τις θεραπείες και να πάρει τα φάρμακά του. Ο Γιώργος είναι καλά. Δεν έχει άνοια όπως λένε.

 Σας προσέγγισε ο Γιώργος Μαρίνος ή εσείς αντιστοίχως κάνατε επαφή;

Εγώ τον προσέγγισα. Έμαθα από τη γιατρό που τον κούραρε στη Νέα Μάκρη ότι έχει ανάγκη βοήθειας. Τον βρήκα στο σπίτι του. Δεν ήξερε ότι αντιμετώπιζε πρόβλημα καρδιάς. Τον πήγα στο νοσοκομείο και έπειτα του πρότεινα να έρθει στο σπίτι του ηθοποιού για να ολοκληρώσει τις θεραπείες και να πάρει τα φάρμακά του. Ο Γιώργος είναι καλά. Δεν έχει άνοια όπως λένε.

Σας περιγράφει πώς αισθάνεται;

Μιλάμε. Δε θέλω να αναφερθώ όμως πολύ στο Γιώργο, γιατί δεν το επιθυμεί εκείνος. Είναι ένας άνθρωπος με πάρα πολύ αξιοπρέπεια. Έρχεται ο Σταμάτης Φασουλής και τον βλέπει. Οι κοντινοί φίλοι του, του τηλεφωνούν.


Έχω αντιληφθεί ότι ουσιαστικά θέλει να απομονωθεί αυτό το διάστημα. Απʼ ότι γνωρίζω δεν δέχεται επισκέψεις στο σπίτι του ηθοποιού.

Ναι. Δε δέχεται. Είμαι όμως εγώ συνέχεια εδώ, η κυρία που τον περιποιείται, η Άντα αλλά και όλοι οι ένοικοι Δε θέλει άλλους.

Μου είχε πει ότι αντιμετωπίζει κάποιες οικονομικές δυσκολίες, ποτέ δεν είχα καταλάβει όμως ακριβώς το μέγεθος που το είχε χρήσει μέσα του. Δεν ήταν τεράστιο πρόβλημα. Σε πέντε φίλους να το έλεγε θα του το λύναμε. Προσωπικά τουλάχιστον αν είχα κατ ελάχιστον φανταστεί ότι επρόκειτο να αυτοκτονήσει, θα πήγαινα σε δέκα ανθρώπους θα ζητούσα να τον βοηθήσουμε

Αλλάζω θέμα. Ένα από τα φορέματα είναι επιλέξατε για μία από τις φωτογραφικές λήψεις είναι του Μιχάλη Ασλάνη και σας το δώρισε λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή.

Το Μιχάλη τον γνώρισα στην Χαλκίδα, όταν δεν είχε ακόμη ξεκινήσει την καριέρα του. Επί αρκετά χρόνια διατηρούσα μία μπουτίκ στην περιοχή. Ο φίλος μου Χρήστος Σπυροπουλος μου είπε «Θέλω να σου συστήσω ένα νέο παιδί μήπως σε ενδιαφέρει να συνεργαστείτε». Όταν η αδελφή μου είδε τα ρούχα που έπλεκε τρελάθηκε. Πουλήσαμε αμέσως όσα έφερε και του προτείναμε να έρθει στην Αθήνα. Του ενοικιάσαμε ένα σπίτι, όπου εκεί έπλεκε και ανοίξαμε ακόμα περισσότερο την αγορά των πλεκτών. Ο Μιχάλης δεν το ξέχασε ποτέ, αν και ουσιαστικά δεν έκανα τίποτα, πέραν του να φέρω ένα μεγάλο ταλέντο στην Αθήνα και να τον δουν. Δε μου όφειλε καμία υποχρέωση. Όποτε ήθελα να εμφανιστώ κάπου με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε «Πάρε ένα φουστάνι» για να έχει έπειτα την ευκαιρία να μου το χαρίσει. Καυγαδίσαμε πολλές φορές μάλιστα γιʼ αυτό το λόγο. Του έλεγα «Δε θέλω να μου χαρίσεις τίποτα΄» Λίγο πριν φύγει από τη ζωή μου ανέφερε  «Θέλω να δημιουργήσω ένα φόρεμα μόνο για εσένα» Έτσι μου το έστειλε. Δε μου ανήκει πια. Το έχω στο μουσείο μας για να μπορούν να δουν όλοι στο χρόνο πόσο σπουδαίος καλλιτέχνης ήταν ο Μιχάλης.



Σοκαρίστηκα πάρα πολύ, όταν έμαθα πώς έφυγε ο Μιχάλης (σ.σ. Ασλάνης). Πήγα και στον τάφο του στην Χαλκίδα  και το μόνο που του είπα ήταν «Γιατί» Ήταν πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Δεν άντεχε να χρωστά, ούτε να τον πικραίνουν.

Σας είχε εξομολογηθεί τις αγωνίες, τους φόβους του;

Όχι. Μου είχε πει ότι αντιμετωπίζει κάποιες οικονομικές δυσκολίες, ποτέ δεν είχα καταλάβει όμως ακριβώς το μέγεθος που το είχε χρήσει μέσα του. Δεν ήταν τεράστιο πρόβλημα. Σε πέντε φίλους να το έλεγε θα του το λύναμε. Προσωπικά τουλάχιστον αν είχα κατ ελάχιστον φανταστεί ότι επρόκειτο να αυτοκτονήσει, θα πήγαινα σε δέκα ανθρώπους θα ζητούσα να τον βοηθήσουμε.

Σοκαριστήκατε όταν μάθατε πώς έφυγε;

Σοκαρίστηκα πάρα πολύ. Πήγα και στον τάφο του στην Χαλκίδα  και το μόνο που του είπα ήταν «Γιατί» Ήταν πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Δεν άντεχε να χρωστά, ούτε να τον πικραίνουν.

Έρχομαι στην προσωπική σας ζωή. Κάνατε τρεις γάμους επιλέξατε όμως και με τους τρεις συζύγους σας να πάρετε διαζύγιο;

Ήταν πάντοτε φίλοι μου, οι άνδρες μου.



Διατηρείτε ακόμη επαφή;

Ο πρώτος  σύζυγος μου δυστυχώς έφυγε από τη ζωή πέρυσι, αλλά πηγαίνω τακτικά στον τάφο του. Με τους υπόλοιπους φυσικά και κρατώ επαφή. Είναι φίλοι μου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Είμαι πολύ καλά με τους άνδρες μου. Απλώς όταν πάψαμε να είμαστε ερωτευμένοι δεν υπήρχε λόγος να μένουμε μαζί. Δεν είχαμε να μοιράσουμε περιουσίες παιδιά και γατιά.

Ήταν εύκολο να προχωρήσετε έπειτα από το τέλος κάθε σχέσης;

Μπορεί να έκλεινε  ο κύκλος του γάμου, να παύαμε να μένουμε στο ίδιο σπίτι,  από το μεσημέρι της επόμενης ημέρας όμως τρώγαμε μαζί. Δεν αποχωριζόμασταν ο ένας τον άλλο. Δεν είχαμε απόσταση. Ήμασταν πάντοτε κοντά. Τους αγαπούσα ως ανθρώπους, αλλά δε μπορούσα να τους δω ερωτικά. Ήταν νομίζω έντιμη πράξη το διαζύγιο. Τώρα πια δε με ενδιαφέρει ούτε να ξαναπαντρευτώ, ούτε να ερωτευθώ.

Δεν επιθυμείτε να συμπορευτείτε με ένα σύντροφο;

Με ενοχλεί η λέξη σύντροφος. Τη θεωρώ δεδομένη πιο πολύ για τα πολιτικά. Προσωπικά συμπορεύομαι με τον άνδρα, που είμαι πολύ ερωτευμένη. Αν δεν αισθάνομαι έτσι δεν έχουμε λόγο να συνεχίσουμε. Αντιστοίχως και αν εκείνος δεν είναι ερωτευμένος μαζεύω τα κουρέλια μου και φεύγω.  Δεν χρειάζεται να φλυαρούμε, ούτε να εξηγηθούμε. Δε βάζω μπροστά το συμφέρον. Το έχω αποδείξει εξάλλου. Πριν μερικούς μήνες ολοκληρώθηκε μία σχέση, που είχα επί πολλά χρόνια. Ούτε αυτός ο άνθρωπος μίλησε άσχημα για εμένα, ούτε εγώ αντιστοίχως για εκείνον. Έχω τις καλύτερες εντυπώσεις. Απλώς μας τελείωσε.



Πόσους μεγάλους έρωτες ζήσατε ;

Με όποιον άνθρωπο ήμουν μαζί ήμασταν ερωτευμένοι. Ποτέ δεν ήμουν υπήρξα με έναν άνδρα χωρίς να το θέλω.

Όλοι οι σύζυγοι σας, πάντως, ήταν πλούσιοι..

Ο πρώτος μου άνδρας ήταν επιχειρηματίας μου στο θέατρο. Ήταν κούκλος. Ήμουν 19 ετών και εκείνος 23 χρονών. Είναι αφύσικο να δεις τον πιο ωραίο Έλληνα και να μην τον ερωτευθείς.  Ο δεύτερος σύζυγος μου, ήταν αρχιτέκτονας του σπιτιού μου, και ο τρίτος έγραφε τη μουσική για ένα θεατρικό έργο που έπαιζα. Ο τέταρτος άνδρας μου που ήμουν επί πολλά χρόνια μαζί του μπορεί να μην  ήταν της τέχνης, αλλά ενδιαφέρονταν για εκείνη. Γνωριστήκαμε τυχαία και μείναμε μαζί πολλά χρόνια.

Βγάλατε χρήματα στην καριέρα σας;

Όχι. Τα χάλασα. Ήμουν πολύ σπάταλη. Τα λεφτά τα αντιμετώπιζα σαν τα ψάρια. Τα «έτρωγα» φρέσκα. Όσα κράτησα τα έδωσα για το σπίτι του ηθοποιού. Ξοδεύω χρήματα, αλλά και εύκολα τα βγάζω, όταν δουλεύω. Οποιοσδήποτε όταν εργάζεται θα έχει να λάβει χρήματα για να συντηρηθεί. Εγώ δουλεύω επί 18 ώρες την ημέρα. Δεν έχω όσα ο Λαζόπουλος, αλλά να συντηρούμαι .

Παρεμπιμπτόντως σας αρέσει ο Λάκης Λαζόπουλος;

Δε μπορούμε να αγνοήσουμε ότι είναι έξυπνος,. Ως ηθοποιό δεν τον έχω δει πολύ αλλά τον βρίσκω πολύ χαριτωμένο σʼ αυτά που παρουσιάζει. Δεν τον έχω παρακολουθήσει σε κλασσικό ρεπερτόριο, όταν έπαιξε τη Λυσιστράτη, ή τον Μπρέχτ για να τον κρίνω. Στους μεγάλους ρόλους κρίνω τους ηθοποιούς, όχι στα απλά και τα εύκολα.

Δεν κάνατε παιδιά, υιοθετήσατε όμως, την κόρη της αδελφής σας.

Είναι σαν παιδί μου. Τη μεγάλωσα.  Είναι κόρη μου. Έχει πια επίσης κάνει οικογένεια και είμαι χαρούμενη γιατί έχω ένα εγγονάκι. Η κόρη μου είναι ότι σπουδαιότερο έχω στη ζωή μου. Και δικό μου παιδί να έκανα, νομίζω ότι δε θα το αγαπούσα περισσότερο.

Περάσατε κατάθλιψη;

Όταν έχασα την αδελφή μου. Έφυγε πριν από επτά χρόνια, αλλά είναι σαν να συνέβη  χθες. Δεν υπάρχει ημέρα που να μη μου στοιχίσει, να μη τη θυμηθώ. Νομίζω ότι είμαι μαζί της.



Πέρασα κατάθλιψη όταν έχασα την αδελφή μου. Έφυγε πριν από επτά χρόνια, αλλά είναι σαν να συνέβη χθες. Δεν υπάρχει ημέρα που να μη μου στοιχίσει, να μη τη θυμηθώ. Νομίζω ότι είμαι μαζί της.

Πονάτε ακόμα;

Πονώ πάρα πολύ. Ο χρόνος δε γιατρεύει. Κάθε ημέρα είναι χειρότερη για εμένα. Μπορεί να ξεχνιέμαι στο σπίτι του ηθοποιού- που  της το έχω αφιερώσει- ή παίζοντας ένα ρόλο όπως τώρα στο θέατρο. Η ηρωίδα που υποδύομαι πονά για την  απώλεια του παιδιού της κα εγώ για της αδελφής μου.

Δεχθήκατε αχαριστία από ηθοποιούς;

Βαριέμαι να στέκομαι σʼ αυτά. Τους περνώ στο ντούκου. Κλείνω τʼ αυτιά μου στις σειρήνες. Μόνο την προδοσία δεν συγχωρώ. Όταν με προδώσεις παύεις να υπάρχεις Δεν εκδικούμαι αλλά δεν συγχωρώ τον άνθρωπο που το πράττει ακόμα και αν πεθάνει. Ούτε στην κηδεία πάω. Έχει τελειώσει για εμένα.

Τι σας λείπει;

Η αδελφή μου μόνο. Τίποτε άλλο. Έχω λεφτά να ζήσω μέχρι τα γεράματα μου, έχω φίλους που μʼ αγαπούν, έχω ότι επιθυμώ, όμως λείπει εκείνη  και είναι σα να μην έχω τίποτα. Νόμιζα ότι θα με γέμιζε η εγγονή μου, αλλά τίποτα δε μπορεί να την αντικαταστήσει.



Ούτε η κόρη σας;

Όχι. Τίποτα. Ήταν ένας μοναδικός άνθρωπος. Καταρχάς μου λείπει ο τρόπος που μʼ αγαπούσε. Δεν έχω στερηθεί από αγάπη, αλλά  ούτε άνδρας, ούτε φίλη μπορεί να την αντικαταστήσει.

Έχετε κάνει πλαστική, μπότοξ;

Μπότοξ έχω κάνει, πλαστική όχι γιατί φοβάμαι τη διαδικασία. Όλες κάνουν πια μπότοξ ακόμη και η θυρωρός. Πόσο μάλλον εγώ. Πριν τρεις μήνες το έπραξα για πρώτη φορά, αλλά δεν έχω καταλάβει τη διαφορά. Μετά από τρεις μήνες θα ξανακάνω.

Παρουσιάζετε παραλλήλως την παράσταση «Μανώλη» στην Θεσσαλονίκη;

Ναι. Είναι ένα έργο που έχει παιχθεί ευρωπαϊκά σε πολλές χώρες και έχει λάβει πολλά βραβεία. Το πρωτόπαιξε η Δέσποινα Μπεμπεδέλη στην Ελλάδα. Το παρουσίασα στο ίδρυμα Κακογιάννη στην Αθήνα. Ακολουθούν οι παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, ενώ το καλοκαίρι πρόκειται να κάνουμε περιοδεία μαζί με τον Κώστα Βουτσά τον Πλούτο του Αριστοφάνη.