ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Χάρη στη δουλειά του ICIJ, του κονσόρτσιουμ για την ερευνητική δημοσιογραφία και τον ανώνυμο πληροφοριοδότη που έστειλε έναν σκληρό δίσκο και 130.000 ονόματα κατόχων υπεράκτιων εταιρειών, ένας μυστικός κόσμος αποκαλύπτεται σιγά-σιγά. Πρόκειται για τον ίδιο κόσμο, εκείνο των μεγάλων τραπεζών, που προκάλεσε την κρίση του 2008. Εκείνων που σε πάρα πολλές περιπτώσεις, λειτουργούν ως σύμβουλοι των «υπεράκτιων κατασκευών» προκειμένου να κρυφτούν τα 21 τρισ. δολαρίων που χάνονται από τις 139 μεσαία και βαρέως χρεωμένες χώρες του πλανήτη, όπως αναφέρει στην επικαιροποιημένη έρευνά του για τους φορολογικούς παραδείσους, το δίκτυο για τη φορολογική δικαιοσύνη.

Στα συρτάρια του υπουργού Υγείας, Ανδρέα Λυκουρέντζου, βρίσκεται από τις... 25 Οκτωβρίου 2010 η ομόφωνη γνωμοδοτική απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ) για την ασφαλιστική κάλυψη των φαρμάκων τα οποία βοηθούν στη διακοπή του καπνίσματος. Την εισήγηση προς το Συμβούλιο είχε κάνει τότε ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ), Γιάννης Τούντας.

Μεθυσμένος ναύτης πέφτει στα παγωμένα νερά βορειοευρωπαϊκού λιμανιού. Περαστικοί τον ανασύρουν και πολύ γρήγορα καταφθάνουν δύο γιατροί για να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Καθώς ο ναύτης τρέμει από την υποθερμία και κείτεται λιπόθυμος στην προκυμαία, ο πρώτος γιατρός αμέσως αρχίζει τις μαλάξεις και ζητά απεγνωσμένα από τους γύρω να βρουν μια κουβέρτα. Τότε ακούει τον δεύτερο γιατρό να του λέει: «Μια στιγμή.

  Ένα άρθρο με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου. ''Τα παραμύθια      γράφονται για να κοιμούνται τα παιδιά και να ξυπνάνε οι μεγάλοι''. Χανς Κρίστιαν  Άντερσεν. AΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΝΕΙΡΑ.  ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΙΣΤΗ.  ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΘΕΛΗΣΗ.  ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΑΣ.

Είχε αράξει την μηχανή του, εκατό μέτρα από την Ομόνοια, στην 3η Σεπτεμβρίου και περίμενε έναν φίλο. Δύο «τύποι» σταμάτησαν μπροστά του και του φώναξαν «τα λεφτά σου». Ο Πέτρος πήγε να γελάσει. Άκου εκεί «τα λεφτά σου», μέρα μεσημέρι, με τα μαγαζιά ανοιχτά και όλο τον κόσμο στον δρόμο. Χωρίς να το πολυσκεφθεί αντί για λεφτά, τους δίνει μια δυο άτσαλες μπουνιές. Ενστικτωδώς δηλαδή, όπως κλωτσάς ένα λυσσασμένο σκυλί που πάει να σε δαγκώσει.

Προβληματισμοί, σκέψεις και αδιέξοδα για την αξιοποίηση της λίστας με βάση το προϋφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο αλλά και τις προ του έτους 2007 εφαρμοζόμενες διατάξεις. Συγκρούσεις, μεταξύ νομίμου και νομιμότητας, υπό το πρίσμα των προσφάτων εξελίξεων.

«Πετρελαιο-ελπίδες από το Ιόνιο και την Κρήτη», διαβάζω σε πρωτοσέλιδο (Τα Νέα). Πρόκειται για αναγγελία της σχετικής βεβαιότητας ότι υπάρχει στο Ιόνιο και στην Κρήτη πετρέλαιο και φυσικό αέριο.

Το 48% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει θετικά το ενδεχόμενο να πιάσει πάλι δραχμές στα χέρια του. Δεν μιλάμε, φυσικά, για αμελητέα ποσότητα στο σύνολο του πληθυσμού, χονδρικά πρόκειται για το 10% του εκλογικού σώματος. Δεν είναι και οι μοναδικοί. Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής είναι ικανοί να δεχθούν επιστροφή στην κοτούλα και στο αυγουλάκι. Στην εκλογική πελατεία του Καμμένου υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σου αποδείξουν ότι το μέλλον βρίσκεται στο κοινό νόμισμα Ελλάδας-Κύπρου και, φυσικά, στην ενοποιημένη ΑΟΖ. Ασφαλώς υπάρχει και το ΚΚΕ. Πριν από ένα χρόνο συζητάγαμε για το «λόμπι της δραχμής». Νομίζω ότι έχει ξημερώσει η μέρα που μπορούμε να μιλήσουμε και για το «μέτωπο της δραχμής».

Κάθε φορά που διαβάζω μια διάκριση κάποιου Έλληνα στο εξωτερικό, είναι φυσικό να χαίρομαι. Δεν αισθάνομαι, βέβαια, την ίδια ικανοποίηση με τον Ελβετό, τον Αμερικανό ή τον Άγγλο. Εκείνοι μπορεί να είναι περήφανοι για τους συλλογικούς μηχανισμούς αριστείας της κοινωνίας τους, ενώ εγώ για την αποθέωση της «πεφωτισμένης ατομικότητας», που συνεχίζει να ωθεί τους Έλληνες στους παγκόσμιους αστερισμούς των αρίστων.

Κάποτε είχα ρωτήσει έναν δικό μας υπουργό Εξωτερικών, αν το σχέδιο Άτσεσον για την Κύπρο ήταν το καλύτερο για τις ελληνικές θέσεις που κατατέθηκε ποτέ. Κι ενώ υπέθεσα ότι θα άκουα κάποια εμβριθή ανάλυση που θα ξεκινούσε από το σχέδιο Μακμίλαν ή τη συνθήκη της Ζυρίχης και θα έφτανε ως τις προτάσεις του Βάλτχάιμ και τις δέσμες ιδεών του Ντεκουεγιάρ, μου απάντησε το ακόλουθο απίστευτο: «Τι να σου πω, παιδάκι μου. Έχουν κατατεθεί τόσα σχέδια για το Κυπριακό, που έχω μπερδευτεί κι εγώ. Και, μάλιστα, πριν την εισβολή; «Ωωωωω… Πού να θυμάμαι τώρα… Αν χρειαστεί, ξέρουν οι υπηρεσίες».

Την ώρα που γράφονται οι μελανότερες σελίδες για τον Ελληνισμό της Κύπρου (εμείς είχαμε προηγηθεί αλλά έχουμε και συνέχεια), που κάποιοι τις συνέταξαν πίσω από τις κλειστές πόρτες του κλαμπ των ισχυρών, γίνεται φανερό πως εκτός από τη δικαιολογημένη αγανάκτηση και οργή μας, δεν γνωρίζουμε πολλά απ’ αυτά που οδήγησαν στην εσχάτη των ποινών το μαρτυρικό νησί.

Η φωνή της Ελλάδας ακούγεται σε όλη την Ευρώπη από το Euronews. Από τα τέλη του Δεκεμβρίου η ελληνική έκδοση του Euronews μεταδίδεται σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο, δορυφορικά, καλωδιακά ή επίγεια ψηφιακά. Υπάρχει μόνο μια χώρα που αρνήθηκε τη λειτουργία του Euronews, κι αυτή είναι η Ελλάδα!

Οι λέξεις μπορεί να είναι βαριές, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ βαρύτερη και τίποτα δεν μπορεί να τη νομιμοποιήσει: μόνον ως κατοχικό μαζικό έγκλημα μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς αυτό που συμβαίνει πλέον στην Κύπρο: άλλος τρόπος, δεν υπάρχει. Οι όροι για τη ρευστότητα του χρήματος που εφαρμόζονται με το σχετικό χθεσινό διάταγμα, έχουν απολύτως κατοχικό χαρακτήρα.

Φαντάζει, ίσως μόνον στα δικά μου μάτια, η πιο παράλογη και επικίνδυνη «συμμαχία»; Ισως! Ο εναγκαλισμός «Καμμένου -Τσίπρα» προσφέρει ζωντανό, πρακτικό και μετρήσιμο παράδειγμα διακυβέρνησης. Οσων δηλαδή θα έκαναν, αν ο ελληνικός λαός τους δώσει την ευκαιρία που καταγράφουν οι σφυγμομετρήσεις.

Αυτή η κρίση βαθαίνει απότομα και επικίνδυνα τα πολιτισμικά ρήγματα ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο. Εμείς εδώ στον Νότο επιβεβαιώνουμε το στερεότυπο του Γερμανού και του Φινλανδού ως παντελώς μη ευέλικτου, εμμονικού και απελπιστικά σκληρού παίκτη. Εκεί πάνω στον Βορρά ριζώνει ακόμη βαθύτερα το στερεότυπο ενός Νότου, που αρνείται να δει την πραγματική του κατάσταση και επιδιώκει πάση θυσία να κρατήσει τον τρόπο ζωής του και το κοινωνικό του κράτος με... γερμανικά λεφτά.

Η υψηλή ελληνική γαστρονομία και τα ποιοτικά προϊόντα είναι το όπλο μας για να κατακτήσουμε το Αριστείο Ευρωπαϊκής Γαστρονομίας που «μαγειρεύεται» αυτήν τη στιγμή στις Βριξέλες. Εξελιχθείτε γιατί χανόμαστε.

Ως τώρα, για να αποφασίσει κάποιος σε ποιά τράπεζα θέλει να αποταμιεύσει το περίσσευμά του, έβλεπε το επιτόκιο, την απόσταση στο κοντινότερο υποκατάστημα για να κάνει τη δουλειά του, την ευχέρεια μεταβολής των όρων σε περίπτωση που έπαιρνε προθεσμιακό, και την αντιμετώπιση που ετύγχανε από τους υπαλλήλους του υποκαταστήματος που θα εξυπηρετείτο. Άντε και το μπλοκάκι επιταγών ή την κάρτα αναλήψεων συνδεμένη με κάποιο δίκτυο συναλλαγών όπως η VISA ή η MASTERCARD, αλλά ως εκεί.

Το πρόβλημα της Κύπρου εμφανίζεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της χώρας με αρκετή μονομέρεια και παρομοιάζεται περίπου σαν τρίτη εισβολή του Αττίλα. Η δε καγκελάριος Μέρκελ σαν άλλος σφαγεύς του κυπριακού λαού.

Ο Γιόχαν είναι δυτικός, ο Ιβάν είναι ανατολικός. Ο κουρσάρος είναι απλός ένας πειρατής. Αν θέλετε οπωσδήποτε κάποιο γνώρισμά του, γιορτάζει κάθε 25η Μαρτίου. Ας ξαναδιαβάσουμε λίγη ιστορία για τις μεταξύ τους σχέσεις. Κάτι θα διδαχτούμε ως προς τα τεκταινόμενα. Οι διορατικότεροι, ίσως αντιληφθούν και κάτι ως προς τα μελλούμενα:

Τον Ιανουάριο του 1963, ο Ρομπέρ Σουμάν βρίσκεται στην γαλλική πόλη Μαντόν, είναι 77 ετών, έχουν περάσει 17 χρόνια από την περίφημη διακήρυξή του της 9ης Μαΐου 1950 και έχει αποφασίσει να συγγράψει ένα περιεκτικό βιβλίο. Με τίτλο «Για την Ευρώπη», στο μικρό αλλά πολύ γόνιμο αυτό βιβλίο ο συγγραφέας γράφει στο πρόλογό του τα ακόλουθα: «Η Ευρώπη δεν θα οικοδομηθεί σε μια ημέρα, ούτε θα οικοδομηθεί χωρίς διαφωνίες.