ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Η πολυνομία και η κακονομία συνιστούν το επαχθέστερο αντιαναπτυξιακό και αντιεπενδυτικό πρόβλημα της χώρας

Από την αρχή της ελληνικής κρίσης, πέντε χρόνια πριν, οι πιο απαισιόδοξοι από εμάς περίμεναν από στιγμή σε στιγμή το τέλος. Κάποιο τέλος. 

Ο ​​ελληνισμός δεν περιοριζόταν ποτέ στην ίδια την Ελλάδα. Κάθε άλλο. 

 Συνεδριάζει, στις Βρυξέλλες η Ευρωομάδα, με σειρά θεμάυων που αφορούν τις επενδύσεις στην ΕΕ, και το Επενδυτικό Σχέδιο Γιούνκερ,τη διαδικασία υπερβολικού ελλείματος της Ισπανίας και της Πορτογαλίας,και την Οικονομική και χρηματοοικονομική κατάσταση στη ζώνη του ευρώ 

Βρισκόμαστε στην αρχή μιας πλήρους αναδιάταξης του επιχειρηματικού χάρτη της Ελλάδας, με «εισβολή» ξένων σε τράπεζες και ιστορικές εταιρείες, με εξαγορά έναντι μικρού τιμήματος ακινήτων «φιλέτων» και με εξαγορές, συγχωνεύσεις ή «λουκέτα» να βρίσκονται προ των πυλών.

Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας τα τελευταία χρόνια σε συνδυασμό με την προόδο της τεχνολογίας των πληροφοριών έχουν ωθήσει σε σημαντικό βαθμό τη μεταφορά κρίσιμων οικονομικών δραστηριοτήτων των ελληνικών επιχειρήσεων στον διεθνή επιχειρηματικό στίβο. 

Π​​έρυσι τέτοια εποχή ένιωσα για πρώτη φορά την ανασφάλεια που επιφυλάσσει η Ιστορία κάθε 50-60 χρόνια. 

Η στυγερή δολοφονία της Τζο Κοξ θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στο βρετανικό δημοψήφισμα. 

Η Ευρώπη περνάει ένα δύσκολο καλοκαίρι, ευτυχώς όχι λόγω της Ελλάδας αυτήν τη φορά. 

Τους παρατηρώ στα μέσα μεταφοράς. Μερικοί αναζητούν την επαφή και τη θαλπωρή ενός λόγου. 

Την ώρα που οι νέοι άνεργοι πληθαίνουν, οι ικανοί πτυχιούχοι φεύγουν, οι επιχειρήσεις κλείνουν και η ύφεση μονιμοποιείται, όλες οι διαρθρωτικές αλλαγές της τελευταίας συμφωνίας είναι στα αζήτητα

Επιτέλους κάτι φαίνεται να κινείται...

Οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος καλούνται να απελευθερώσουν μία σοβιετικού τύπου οικονομία, την οποία κατηγορούσαν για … «νεοφιλελευθερισμό»! Αν αυτό δεν είναι το άκρον άωτον της ιδεολογικής απάτης, τότε τί είναι;

Στην τελευταία σελίδα δύο μεγάλων εφημερίδων, των "Νέων" και της "Εφημερίδας των Συντακτών", δημοσιεύτηκαν χθες άρθρα - φιλιππικοί για εμένα.
 

Είμαστε μία απροκάλυπτα σχιζοφρενής χώρα.

Μετά τους πανηγυρισμούς για την –σχεδόν- ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του Μνημονίου ΙΙΙ, η Πρώτη Φορά Αριστερά Κυβέρνηση αυτής της δύσμοιρης χώρας δηλώνει ότι θέτει ως προτεραιότητα την ανάκαμψη της οικονομίας.
 

Την παραμονή της επίσκεψής μου στην Αθήνα, θα ήθελα να μοιραστώ με τους αναγνώστες της «Καθημερινής», μιας από τις πιο δημοφιλείς και έγκυρες ελληνικές εφημερίδες, μερικές σκέψεις μου για την περαιτέρω ανάπτυξη των εταιρικών σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας, καθώς και για την κατάσταση που επικρατεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο γενικότερα.

Ο νέος αναπτυξιακός νόμος παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως βασικό εργαλείο για την επιτάχυνση της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.

Π​​ότε άραγε θα ξεμπερδέψει η χώρα με τις ιστορικές της εκκρεμότητες; Πόσο καιρό θα χρειασθεί ακόμη, δέκα, είκοσι χρόνια;

Το χρέος θα ήταν ευκταίο να μειωθεί περαιτέρω –έχουμε γράψει γι’ αυτό.