Γεννηθήκαμε, επιβιώσαμε και μεγαλώσαμε ως κράτος επειδή συνδυάσαμε την ελληνική ψυχή με την εξασφάλιση της υποστήριξης των μεγάλων και σημαντικών δυνάμεων σε κάθε κρίσιμο σταυροδρόμι. Θα το ξανακάνουμε, αν παίξουμε σωστά τα χαρτιά μας.
Oταν καμιά φορά κοιτάζω προς τα πίσω, στα χρόνια από την αρχή της κρίσης έως σήμερα, νιώθω ότι κάναμε μια «τρύπα στο νερό». Και ίσως νιώθω και λίγο αφελής. Γιατί πίστεψα ότι θα αλλάζαμε πραγματικά.
Η συνεχιζόμενη περιπέτεια των δύο Ελλήνων στρατιωτικών συνιστά μείζονα κρίση. Κανένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί να δεχθεί σαν γεγονός ρουτίνας την παραμονή τους σε τουρκικές φυλακές με προσχήματα.
Οσο η ελληνική κοινωνία διχάζεται και παθιάζεται για τη Novartis ή με το θέμα των Σκοπίων, ξεχνάμε δυστυχώς πως έχουμε απέναντί μας μια πάγια, στρατηγική απειλή.
Αυτή η χώρα μεγάλωσε και κέρδισε όποτε δούλευαν ταυτόχρονα και το μυαλό και η ψυχή. Το σκεπτόμουν όταν έβλεπα το περίφημο βίντεο της κανονιοφόρου «Νικηφόρος» στην «κόντρα» της με μια τουρκική ακταιωρό στα Ίμια.