ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Tελευταία γίνονται ολοένα και συχνότερα τα φαινόμενα όπου έχει καταρρεύσει οικονομικά ο πρώην “Άντρας ο Κουβαλητής” που μέχρι πρότινος δούλευε ως στέλεχος, ως ελεύθερος επαγγελματίας ή ως μικρομεσαίος επιχειρηματίας, και ζούσε την οικογένειά του από τους καρπούς του μόχθου του. Γράφει ο Άγης Βερούτης Αυτόν σήμερα τον ζει η γυναίκα του από το μισθό της, που ολοένα συμπιέζεται, και με το φόβο της ανεργίας και της ολοκληρωτικής οικονομικής καταστροφής του κάνει το βίο αβίωτο.

Η εξωτερική πολιτική ποτέ δεν είναι μια βραχυπρόθεσμη υπόθεση. Κανόνας τον οποίο επί δεκαετίες αγνοεί η ελληνική εξωτερική πολιτική με συχνούς μεταβαλλόμενους προσανατολισμούς. Το πρόσφατο ταξίδι του κ. Τσίπρα στη Νότιο Αμερική ήρθε να επιβεβαιώσει αυτήν την συγκεκριμένη λανθασμένη ελληνική προσέγγιση. Γράφει ο Δημήτρης Μαχαιρίδης

H Ιρλανδία άντλησε πριν λίγες μέρες 4,19 δισ. ευρώ από τις αγορές με 5ετή και 8ετή ομόλογα. Πρόκειται για την πρώτη έξοδο της χώρας στις αγορές από το 2010 όταν μπήκε στο μνημόνιο.Γράφει ο Κώστας ΣτούπαςΣε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα που συνεχίζουμε να εμφανίζουμε ύφεση για την μέτρηση των ποσοστών της οποίας δεν αρκούν τα δάχτυλα της μιας παλάμης, η Ιρλανδία έχει βγει από την ύφεση από τις αρχές του 2011.

Δεν νομίζετε πως αυτό το καλαμπουράκι με τη Βίλα Αμαλία παρατράβηξε; Γράφει ο Βασίλης Στεφανακίδης Το γεγονός ότι η Πολιτεία εδώ και 20 χρόνια ανεχόταν την κατάληψή της από διάφορους αντεξουσιαστές νεαρούς επ’ ουδενί σημαίνει ότι αυτοί απέκτησαν τελικά τίτλους ιδιοκτησίας διά της χρησικτησίας.

του Θανάση ΜαυρίδηΚάποτε η αφοπλιστική απάντηση ενός συνεπούς αριστερού στον ιδεολογικό του εχθρό και όταν τελείωναν τα βέλη των επιχειρημάτων του ήταν: «Άντε ρε αντικομουνιστή». Ήταν το απόλυτο όπλο. Σαν το αόρατο Vim. Εξαφάνιζε κάθε αντίδραση. Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Μόνο ο αριθμός των λέξεων: «Άι χάσου ρε γερμανοτσολιά, εσύ και τα χοντρά αφεντικά σου. Προκαλείς αηδία».  Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει εξελικτική διαδικασία;

Το πρώτο μιας σειράς άρθρων του Θάνου Τζήμερου για το blog μουΗ «ομερτά», ο κώδικας σιωπής των μαφιόζων, προφανώς δεν οφείλεται στο... ήθος τους. Είναι μηχανισμός αυτοπροστασίας. Αν αρχίσει και μιλάει ένας, κάηκαν όλοι. Έτσι ακριβώς επιβίωνε και επιβιώνει ακόμα ο πολιτικός μας θίασος. Οι πάντες κρατούν τους πάντες. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κρατικοί λειτουργοί, επιχειρηματίες, μηντιάρχες, εργολάβοι, ηγούμενοι, προηγούμενοι... Έλα όμως που η λίστα Λαγκάρντ ψάχνει για ένοχο! Κι ένα παιδί του δημοτικού μπορεί να βγάλει συμπέρασμα: ένοχοι είναι όσοι ήξεραν την ύπαρξή της και δεν έκαναν τίποτε για να αξιοποιήσουν τα στοιχεία της: και ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος και ο Παπακωνσταντίνου και ένα σωρό άλλοι.

του Αντώνη ΚαρακούσηΑσθενής η ελληνική μνήμη, βραχυπροθεσμοπαθής η πολιτική, όλα για το παρόν, καμία πρόνοια για το μέλλον και η δημόσια συζήτηση ατελής, προβληματική, χωρίς συνέχεια και βάθος, χωρίς επεξεργασίες, για τις εντυπώσεις και μόνο γι' αυτές. Αν επιχειρήσει κανείς να προσεγγίσει όσα απασχόλησαν τη χώρα τα τελευταία πολλά χρόνια θα καταλάβει γιατί συμβαίνουν όσα μας συμβαίνουν.

Γράφει ο: Κώστας Κεφαλογιάννης Στη μάχη εντυπώσεων Mega/Πρετεντέρη vs ΣΥΡΙΖΑ το μέτωπο καναλιού - δημοσιογράφου είναι εκ των προτέρων χαμένο.Τη δεδομένη στιγμή στη συνείδηση του κοινού, όχι ο Τσίπρας, ακόμα και ο ...Βλάσης Τσάκας έχει μεγαλύτερη αξιοπιστία από το δελτίο ειδήσεων του Mega και τους εκπροσώπους του. Βασικά τη δεδομένη στιγμή, στη συνείδηση του κοινού, όχι ο Τσίπρας, ακόμα και ο Βλάσης Τσάκας έχει μεγαλύτερη αξιοπιστία από οποιοδήποτε ΜΜΕ.

Ένα αρθρο του Σταύρου ΘεοδωράκηΗ χώρα λοιπόν βρήκε προορισμό. Θα διαλευκάνει τι έγινε με την λίστα Λαγκάρντ. Αυτή την στιγμή καταθέτουν οι υπάλληλοι Παπακωνσταντίνου. Στην συνέχεια θα έχουμε τους υπαλλήλους Βενιζέλου (νομίζω έχει μεγαλύτερο ρόστερ). Μετά τους υπαλλήλους Παπανδρέου και αμέσως μετά τους υπαλλήλους Παπαδήμου. Ο Πικραμένος προς το παρόν την γλυτώνει. Με τους υπαλλήλους θα βγάλουμε την βαρυχειμωνιά και μετά θα έρθουν οι συγγενείς. Παραλλήλως θα ακροασθούμε τους πρώην και νυν γραμματείς ΣΔΟΕ, φορολογικών και τελωνειακών θεμάτων, πληροφοριακών συστημάτων καθώς και τους διοικητές της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και της  ΕΥΠ (μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η ΕΥΠ έφερε πρώτη το 2010 την «λίστα» στην Ελλάδα).

του Κώστα ΓιαννακίδηΡώτησα τι κάνει εκείνη η ψυχή, ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Την εκπομπή Memories, μου είπαν. Και το «Όλη η Ελλάδα μια γειτονιά». Στο κανάλι «Αρτ», το δικό του κανάλι. Από εκεί ο αδερφός του, ο Σπύρος μας ενημέρωσε ότι ο Γιώργος δεν είναι κοντά μας επειδή τα έβαλε με τη «Μοσάντ». Είναι, όντως περίεργοι οι Ισραηλινοί. Θέλουν στη Βουλή τον Καμμένο και τη Χρυσή Αυγή, αλλά όχι τον Καρατζαφέρη. Μετά ένας φίλος μου είπε ότι o πατέρας του, έπειτα από καρδιακό επεισόδιο, άρχισε να συμπαθεί τον Καρατζαφέρη. Εγώ τον συμπάθησα χωρίς να έχω υποστεί, ακόμα, ούτε καρδιακό, αλλά ούτε και εγκεφαλικό επεισόδιο. Διότι τώρα, ακούγοντας τις φωνές του Καμμένου και βλέποντας τα δόντια του Κασιδιάρη, εκτιμάς τη μεγάλη προσφορά του κυρίου Γιώργου στην πολιτική ζωή του τόπου. Θυμάμαι με είχε σοκάρει ένα «Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών» που είχε εκστομίσει. Τρομάρα μου...

Του Χ.Κ. ΛαζαρόπουλουΠέντε επιχειρήματα έχουν οι διαγραφέντες από τη ΔΗΜΑΡ κ.κ. Οδυσσέας Βουδούρης και Πάρις Μουτσινάς σχετικώς με τη διαφοροποίησή τους για τους χειρισμούς που πρέπει να ακολουθηθούν στην υπόθεση με τη λίστα Λαγκάρντ.

Του Παναγιώτη ΣτάθηΤην ημερομηνία γέννησής του, δηλαδή πότε αντιγράφηκε με ακρίβεια ημερομηνίας και ώρας, "είπε" στους οικονομικούς εισαγγελείς Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρο Μουζακίτη, το περίφημο στικάκι με τα ηλεκτρονικά αρχεία από τη λίστα Lagarde. Η φράση «το στικάκι μίλησε», που χρησιμοποίησε ανώτερη δικαστική πηγή είναι ενδεικτική πλην κρύβει και μια ακόμα αλήθεια, η οποία κρατάει ακόμα μακριά τις αρχές από την αποκάλυψη του προσώπου που πιθανότατα αλλοίωσε τη λίστα, αφαίρεσε δηλαδή τα ονόματα των συγγενών του πρώην υπουργού από τη λίστα με τους καταθέτες της τράπεζας HSBC.

του Γιάννη Παπαδημητρίου«Τον μισώ σου λέω, δεν αντέχω άλλο. Τον μισώ ρε, καταλαβαίνεις; Κάθε φορά που με κοιτούσε ήθελα να του καρφώσω το χαρτοκόπτη στα μάτια. Άι στο διάολο να πάει ο γυμνοσάλιαγκας, δεν άντεχα άλλο, θα έκανα φονικό». Η Φανή, είκοσι οχτώ χρονών, γραμματέας σε γνωστή πολυεθνική στην Αθήνα, σπάραζε στο τηλέφωνο, τα δάκρυά της μου έσκιζαν τη ψυχή. Από το τρέμουλο της φωνής, μασούσε τα λόγια της. Έβγαζε οργή κι αγανάκτηση.

Του Κωνσταντίνου ΜαριόληΜε... συγκρατημένα χαμόγελα ξεκίνησε το νέο έτος για τις ελληνικές τράπεζες, καθώς μέσα στο Δεκέμβριο συνεχίστηκε η τάση επαναπατρισμού κεφαλαίων, που άρχισε να κάνει δειλά δειλά την εμφάνισή της τον περασμένο Νοέμβριο.

Του Σταμάτη Ζαχαρού Με την οικοδομή να αποτελεί για χρόνια την ατμομηχανή της εγχώριας οικονομίας, δεν μπορεί παρά η ανάκαμψη να περιλαμβάνει την νεκρανάσταση του κατασκευαστικού κλάδου. Με το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων να ψαλιδίζεται κάθε φορά που οι πολιτικοί δεν θέλουν να θίξουν κάποιο «κεκτημένο» και τις τράπεζες να αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στη χρηματοδότηση, τα «μεγάλα έργα» δεν είναι απίθανο να παραμείνουν... μακέτες.

του Θανάση ΜαυρίδηΔεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά ζούμε σε μία χώρα που η νομιμότητα είναι το σήμα κατατεθέν της. Τόσο πολύ που οι ύαινες, βέβαιες για το τέλος που τις περιμένει, παίζουν τα ρέστα τους. Τρελαμένες από την αναπάντεχη εξέλιξη, προσπαθούν να ξεσκίσουν όποια σάρκα βρουν στο δρόμο τους. Όταν ήμασταν μικρά παιδιά μας έλεγαν ότι το καλό στο τέλος κερδίζει. Η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική. Το παιγνίδι το κερδίζει ο πιο... τρελαμένος!

Το μείζον πολιτικό ζήτημα με τη λίστα Λαγκάρντ είναι ένα: το αν το ελληνικό κράτος μπορούσε να την έχει αξιοποιήσει εγκαίρως, εντοπίζοντας σημαντικούς φοροφυγάδες από τους οποίους θα εισέπραττε σημαντικά έσοδα.

του Σταύρου ΘεοδωράκηΠοτέ μου δεν πίστεψα στον Αϊ Βασίλη. Δεν το λέω για καλό, για κακό το λέω. Στα παιδικά μου χρόνια, που θα μπορούσα να πιστέψω στον Άι Βασίλη, εκείνος δεν ερχόταν. Άλλο καημό δεν είχαν δηλαδή οι γονείς μου από το να αγοράζουν παιγνίδια και να τα δίνουν στον … Άγιο να τα φέρει. Τα δώρα μας ήταν καμιά σοκολάτα άντε και κανένα ζευγάρι καινούργιες κάλτσες.

Άρθρο του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη δημοσίευσαν σήμερα οι New York Times. Το άρθρο έχει τίτλο «Η σάπια ολιγαρχία της Ελλάδας» (Greece’s rotten oligarchy), και αναφέρεται αναλυτικά στο πολιτικό κατεστημένο αλλά και την υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ.

Η σύνοδος των επισκόπων της Αγγλικανικής Εκκλησίας αποφάσισε ότι οι ομοφυλόφιλοι ιερείς μπορούν να γίνουν επίσκοποι, εφόσον υποσχεθούν ότι θα παραμείνουν άγαμοι.