ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Το «40ήμερο του τρόμου» μετρά από σήμερα, καθώς ξεκινά με τις τελευταίες πινελιές στο πακέτο των (τουλάχιστον) 11,5 δισ. ευρώ με την προσδοκία να δοθεί από τη Σύνοδο Κορυφής στα μέσα Οκτωβρίου η επιμήκυνση.

Ένα άρθρο του Γιώργου ΚαρελιάΣτη νεότερη ελληνική Ιστορία έχουν καταγραφεί δύο γεγονότα με ημερομηνία 3 Σεπτεμβρίου (είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι και οι μηχανές αναζήτησης στο Ιντερνετ μόνο αυτά τα δύο βγάζουν).

του Σπύρου ΡιζόπουλουΗ Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη 1974 υπήρξε η ληξιαρχική πράξη γέννησης του ΠΑΣΟΚ.  Αν και κατ’ αυτή την έννοια το ΠΑΣΟΚ, ζωδιακά,  ανήκει  στον αστερισμό της Παρθένου, εντούτοις δεν είχε προκύψει από παρθενογένεση.  Αποτέλεσε τη συνένωση τριών κατά βάση αταίριαστων πολιτικών ρευμάτων. Της προδικτατορικής Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και ενός τμήματος της νεολαίας που είχε συμμετοχή στο φοιτητικό κίνημα της εποχής. Αν το θέταμε με καλλιτεχνικούς όρους είναι σαν να είχαν βρεθεί επί σκηνής ο Νίκος Γούναρης, ο Γαργανουράκης και  οι Rolling Stones.

του Τάσου ΤέλλογλουΟ κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης μίλησε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής για «ληστεία του ελληνικού λαού» σε όφελος των τραπεζιτών όταν ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας μίλησε για τους όρους της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Η ρητορική είναι δωρεάν βεβαίως διότι ο κ Λαφαζάνης δεν μπορεί να αγνοεί ότι οι ελληνικές τράπεζες εχουν πάρει 150 δισεκατομμύρια από την ΕΚΤ και ότι χάρη σε αυτά παραμένουν σε λειτουργία -διαφορετικά θα είχαν κλείσει, οι θέσεις εργασίας και οι καταθέσεις θα είχαν εξαφανισθεί. Δεν είναι ίσως σωστό να λέγεται δημόσια αλλά σήμερα το δημόσιο δεν είναι σε θέση χωρίς την Ευρώπη να υλοποιήσει την εγγύηση των καταθέσεων για την οποία εχει δεσμευθεί.

του Δημήτρη ΜαχαιρίδηΝαπολέων ή Ερωτόκριτος;Ο μύθος λέει ότι ο Ναπολέων κατευθυνόμενος για Αίγυπτο έφθασε ένα βράδυ στην Κρήτη με το καράβι του, κτύπησε μια πόρτα για να τον φιλοξενήσουν και δεν του άνοιξαν. – Μα είμαι ο αυτοκράτορας, επέμεινε αυτός. – Εγώ δεν σου ανοίγω, τούπε ο Κρητικός και γύρισε πλευρό να κοιμηθεί. Η Κρήτη έχασε την ευκαιρία να δείξει τι εστί φιλοξενία σε έναν αυτοκράτορα, γιατί μάλλον δεν την αφορούσαν οι τίτλοι. Ο Ναπολέων, όμως, έφυγε, χωρίς να νιώσει την κρητική φιλοξενία.

Της Δήμητρας ΚαδδάΤη στιγμή που στο εσωτερικό κορυφώνεται η διαπραγμάτευση για τα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ, στο εξωτερικό, συνεχίζει να μαίνεται ένα άλλο μέτωπο: της διαφωνίας μεταξύ των δανειστών για το πώς θα «χειριστούν» το ελληνικό ζήτημα.

του Δημήτρη ΜαχαιρίδηΚαθώς το αεροπλάνο της Ολυμπιακής προσγειώνεται στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου, εκπλήσσομαι βλέποντας από το παράθυρο δεκάδες πισίνες που στέκουν πλάι στο κύμα του Κρητικού πελάγους.

του Σπύρου Ριζόπουλου Οι πρώτες 100 μέρες μιας κυβέρνησης αποκαλύπτουν πολλά για τη φυσιογνωμία της. Αν μάλιστα από αυτές τις 100 πρώτες ημέρες εξαρτάται το αν θα είναι και οι τελευταίες της, τότε το στοίχημα είναι πραγματικά μεγάλο. Φαίνεται πως ο Αντώνης Σαμαράς έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως κάτι περισσότερο από έναν πρωθυπουργό 100 ημερών.

Του Κώστα Ράπτη Το μέλλον της ευρωζώνης των 330 εκατομμυρίων κατοίκων και του ΑΕΠ των περίπου 12 τρισ. ευρώ εξαρτάται από τις εξελίξεις σε ένα από τα μικρότερα κράτη-μέλη της νομισματικής ένωσης – και αυτό δεν είναι η Ελλάδα.

Tου Πάσχου Mανδραβέλη Ελάχιστους απασχόλησε το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος για μια δολοφονία και τη ληστεία στην Πάρο είναι θεολόγος. Δεν νοιάστηκε η εκπαιδευτική κοινότητα· τα μέλη της, προφανώς, είναι πολύ απασχολημένα να προστατεύσουν τις πρυτανείες από τον κοινωνικο έλεγχο και τα σχολεία από την αξιολόγηση. Δεν απασχόλησε την Εκκλησία. Τι στην ευχή; Ο φερόμενος ως τρομοκράτης είναι... «αδιόριστος καθηγητής». Νομοτελειακά η πολιτεία θα του ανέθετε την προπαγάνδιση της χριστιανικής πίστης στα σχολεία. Το μόνο που ενδιαφέρει τους ιεράρχες είναι οι ώρες διδασκαλίας θρησκευτικών στα σχολεία και όχι ποιος τα διδάσκει; Δεν απασχόλησε τους μανδαρίνους του υπουργείου Παιδείας. Υπάρχει μεγαλύτερη αποτυχία -αν μη τι άλλο- επαγγελματικού προσανατολισμού από έναν άθεο θεολόγο; Το χειρότερο όλων είναι πως όλα τα παραπάνω ακούγονται «περίεργα». Ολες οι αποτυχίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι «ψιλά γράμματα».

του Ζώη Τσώλη Στον «ακρωτηριασμό» όλων των συντάξεων ενδεχομένως και από το όριο των 600 ευρώ τον μήνα, του ΕΚΑΣ και των επιδομάτων πρόνοιας, καθώς και του εφάπαξ όχι μόνο του Δημοσίου αλλά του συνόλου των Ταμείων οδηγείται για τρίτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια η κυβέρνηση, μετά το μήνυμα των δανειστών «δεν υπάρχουν άλλα λεφτά για την Ελλάδα».

του Παύλου Τσίμα Να πω την αμαρτία μου, στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δεν πολυταξιδεύω. Πείτε το παραξενιά, αλλά δεν μπλογκάρω, δεν στολίζω τοίχους στο facebook, κανέναν δεν ακολουθώ και κανείς δεν θέλω να με ακολουθεί στο twitter. Διαθέτω, είκοσι και κάτι χρόνια τώρα, το προνόμιο αυτής της στήλης. Εξακόσιες λέξεις - τύπωσέ τες και ρίξ' τες στον γιαλό. Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι δεν καίγομαι να μάθω τι αέρας σφυρίζει εκεί έξω. Ρωτώ φίλους και συγγενείς που ολημερίς το χτίζουνε κι ολονυχτίς το κουβεντιάζουν σε στρατόσφαιρες ορεξάτων αγνώστων. Σφυγμομετρώ. Και, φυσικά, ούτε διανοούμαι να υποτιμήσω τη σημασία αυτής της αδιάκοπης διαδικτυοπάλης. Κάθε άλλο.

της Ζέζας Ζήκου...Αφού πέταξα στα σκουπίδια αντιλήψεις και γνώμες περί προσώπων και φίλων, έβαλα στις βαλίτσες μου το δικό μου Ευαγγέλιο, το βιβλίο του Σπύρου Βρυώνη: «Ο μηχανισμός της καταστροφής. Το τουρκικό πογκρόμ της 6ης–7ης Σεπτεμβρίου 1955 και ο αφανισμός της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης» (Εκδόσεις της Εστίας) και φύγαμε με τη Μαρίτα για το σπίτι της μάνας μας στην Πόλη.

Η Ελλάδα είναι ο παράδεισος των ακροαριστερών και των ακροδεξιών που αποφασίζουν να σπουδάσουν την παρανομία και στη συνέχεια να κάνουν το μεταπτυχιακό τους. Άλλος  στην  κακοποίηση αλλοδαπών, άλλος στις ληστείες τραπεζών. Στην Ελλάδα μπορεί κανείς να καλεί τους συμπολίτες του στα όπλα και να συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος και να έχει και πολιτική κάλυψη. Στη χώρα αυτή μπορείς να σκοτώσεις και να κλέψεις στο όνομα των ιδεών σου. Αυτό που είναι αδιανόητο είναι να μην έχεις πολιτική κάλυψη.

του Ηλία Κανέλλη Ο Δημήτρης Παπαδημούλης συγκαταλέγεται στις λογικότερες φωνές του ΣΥΡΙΖΑ. Με ευδόκιμη θητεία στον Ρήγα Φεραίο, στο ΚΚΕ εσωτερικού και στην ΕΑΡ, είναι γαλουχημένος με τις ιδέες της δημοκρατικής Αριστεράς (μην εκπλήσσεσθε, υπάρχει και μη δημοκρατική).

του Χρήστου Πασαλάρη ΜΕ ΤΙ ΜΟΥΤΡΑ να κοιτάξει τη φράου Μέρκελ ο Αντώνης Σαμαράς! Και πώς να της ζητήσει παράταση του Μνημονίου για δυο χρόνια όταν εκείνη θα του... μοστράρει το μπεστ σέλερ του Θεόδωρου Πάγκαλου με τον τίτλο «Μαζί τα φάγαμε»;

Η ακόλουθη ιστορία είναι απολύτως αληθής και αφορά τα οικονομικά "προβλήματα" που αντιμετωπίζει η Νορβηγία.

Tου Στέφανου Κασιμάτη Το είχε πει παλαιότερα ότι, αν ήταν ελεύθερος να ακολουθήσει την κλίση του, θα γινόταν πανεπιστημιακός. (Οχι θυρωρός, φύλακας, διοικητικός υπάλληλος, αλλά καθηγητής...) Ηταν το χρέος όμως προς την Ελλάδα, να τη σώσει, που τον εμπόδισε. Τώρα, αφού πλέον έβαλε και αυτός το χεράκι του για να μας καταστρέψει, πραγματοποιεί το όνειρό του. Ο Γιώργος ξενιτεύεται. Φεύγει στα ξένα, μακριά μας. Πηγαίνει στο Kennedy School of Government του Χάρβαρντ, όπου θα διδάξει για ένα χρόνο ως fellow (εταίρος, δηλαδή ομότιμος των τακτικών μελών του διδακτικού προσωπικού). Τώρα, τι θα διδάξει; Ο,τι και αν είναι, θα έχει την αξία του, διότι η μελέτη μιας αποτυχίας είναι εξίσου πολύτιμη και διδακτική όσο και η μελέτη μιας επιτυχίας.

Tου Στέφανου Κασιμάτη Κρατώντας την επικαιρότητα όσο πιο μακριά μπορούσα κατά το διάστημα της απουσίας μου από την Αθήνα, δεν αντελήφθην ότι στις αρχές Αυγούστου απεβίωσε μία προσωπικότητα με διόλου ευκαταφρόνητο ρόλο στη διαμόρφωση της κοινωνικής πραγματικότητας που ονομάζουμε «εποχή της Μεταπολίτευσης»: ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Ελευθέριος Βερυβάκης εγκατέλειψε τα εγκόσμια στις 6 του μηνός.

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου Θα το διαβάσατε, φαντάζομαι, κι αλλού. Ο Τοντ Εϊκιν, ένας Ρεπουμπλικανός, υποψήφιος γερουσιαστής στο Μιζούρι, δεινός διώκτης των αμβλώσεων και προτεζέ εκατό τοπικών παστόρων, είχε μια φαεινή ιδέα. «Το γυναικείο σώμα», λέει, «έχει την ικανότητα να προστατεύεται με φυσικό τρόπο από την εγκυμοσύνη σε περίπτωση βιασμού».