ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Η πρόσφατη επίθεση των 50 κουκουλοφόρων στα ορυχεία της Χαλκιδικής δικαιολογήθηκε από ένα κομμάτι της κοινωνίας ως κάτι φυσιολογικό. Δεν με ενδιαφέρει σε ποια παράταξη ανήκουν, αν υποθέσουμε ότι οι τραμπούκοι μπορούν να ανήκουν σε κάποιο κοινοβουλευτικό κόμμα. Παρακολουθούμε όμως ένα φεστιβάλ βίας που θα έπρεπε κανονικά να μας ανησυχεί. Σε αυτή την βία αναφέρεται ένας φίλος. Από την δική του πλευρά. Με τα δικά του βιώματα. Αναρωτιέμαι αν έχουμε τελειώσει με τον εμφύλιο...

Η βέβαιη εκλογή του Προέδρου του ΔΗΣΥ κ. Νίκου Αναστασιάδη θα δυναμώσει την εμπιστοσύνη των εταίρων, αφού εκκρεμεί η υπογραφή της δανειακής σύμβασης, και θα οδηγήσει  σε λύσεις με προοπτική για τα εθνικά θέματα και την επιβίωση του λαού της Μεγαλονήσου.

Δεν ξέρω πραγματικά, τι σημαίνει να πεινάς, όταν αυτό δεν είναι στα πλαίσια κάποιας μορφής δίαιτας ή ειδικής διατροφής. Και δεν ήξερα φυσικά μέχρι τώρα, πως είναι να πεινάνε οι γύρω σου και αυτό να μην αποτελεί πια μεμονωμένη περίπτωση.

Κάποια στιγμή μέσα στο 2013 θα αρχίσουν και πάλι τα μεγάλα οδικά έργα. Εδώ και τρία χρόνια τα εργοτάξια είναι εγκαταλελειμμένα και οι υπό κατασκευή δρόμοι θυμίζουν βομβαρδισμένο τοπίο. Το λαϊκό κίνημα πέτυχε άλλη μία περήφανη νίκη κατά των εργολάβων. Τώρα το κακό κεφάλαιο «αντεπιτίθεται» και αναζητά τρόπους για να τελειώσει ο δρόμος καρμανιόλα «Πατρών – Κορίνθου». 

Δεν πίστευα στα αυτιά και τα μάτια μου διαβάζοντας και ακούγοντας την είδηση ότι η κυβέρνηση της Βουλγαρίας παραιτήθηκε μετά τις αιματηρές συμπλοκές της αστυνομίας με διαδηλωτές στη Σόφια. Ο λαός μας έδωσε την εξουσία, σήμερα του την επιστρέφουμε είπε ο παραιτηθείς πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας, ομολογών ότι κάθε ρανίδα αίματος πολίτη, είναι ντροπή για την κυβέρνηση.

Από την εποχή που κατασκευάστηκε η Λεωφόρος Συγγρού για να περάσει ο Καραμανλής με τον Ντ΄ Εστέν  οι επισκέψεις των γάλλων προέδρων στην Ελλάδα περιβάλλονται από έναν πολιτικό μύθο, μια εθνική προσδοκία, ότι έχουμε υποδεχθεί κάποιον «δικό μας» διεθνή ηγέτη. Ακόμη και το Reuters αισθάνθηκε την υποχρέωση να σχολιάσει ότι υποδεχθήκαμε τον Ολάντ πιο θερμά από τη Μέρκελ.

Με ποιο τρόπο  ένας τζαμάς  στο Κέντρο της Αθήνας ανταγωνίζεται  κάποιον  κτηνοτρόφο στην Πίνδο ή τον Ψηλορείτη; Στους έχοντες μια γραμμική εικόνα για τα της οικονομίας η παραπάνω συνάρτηση φαίνεται αστεία. Αν όμως π.χ.  είστε καταστηματάρχης στην Πανεπιστημίου και κάποιος σας  καταστρέφει τη βιτρίνα στο όνομα της συλλογικής του σύμβασης ή της αλληλεγγύης στις συντάξεις των κτηνοτρόφων θα αναγκαστείτε να την αλλάξετε πληρώνοντας  τον τζαμά (π.χ.) περί τα  1.000  ευρώ. Τα 900 για το τζάμι και τα 100 για την εργασία του.

Τα όσα διαδραματίστηκαν τα ξημερώματα της Κυριακής, στο εργοτάξιο της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές Χαλκιδικής δείχνουν πως η βία προσλαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις στο κοινωνικό σώμα και ανά πάσα στιγμή μπορούμε να περιμένουμε τα χειρότερα.

Αν δεν μάθουμε από τα λάθη μας και δεν καταλάβουμε τι πήγε στραβά σε αυτήν τη χώρα δύσκολα θα πάμε μπροστά. Βρίσκω, για παράδειγμα, εξόχως επιφανειακή και υποκριτική την όλη συζήτηση περί δημοσιονομικού εκτροχιασμού πριν από την περίοδο του Μνημονίου.

Λατρεύω τα αμερικάνικα αυτοκίνητα, απολαμβάνω τα αμερικάνικα ψυγεία και θαυμάζω τον αμερικανικό τρόπο σκέψης. Αναγνωρίζω ότι οι Αμερικανοί ήταν οι πιο πιστοί μας σύμμαχοι και αντιλαμβάνομαι τους λόγους για τους οποίους δεν θέλουν η ΔΕΠΑ να καταλήξει στους Ρώσους. Από την άλλη με εκνευρίζει ο δεσποτικός χαρακτήρας των παρεμβάσεών τους.

Τα χειροπιαστά στοιχεία λένε: έχουν δουλειά 3.642.102 άτομα. Άνεργοι είναι 1.350.181. Οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός: 3.339.982 άτομα. Τα όνειρα που μας ταΐζουν λένε: Περιμένετε το ΕΣΠΑ και τους αγωγούς του 2014-2020. Οι ειδήσεις λένε: Τα μάζεψε και η Puma από την Ελλάδα. Και η κυβέρνηση λέει: πεινάτε αλλά να ονειρεύεστε...

Όντως, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) έκανε ένα σοβαρό λάθος στην ελληνική περίπτωση. Θεώρησε ότι, επειδή η ελληνική οικονομία συμμετείχε στην ευρωζώνη και η Ελλάδα ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) από το 1981, είχε να κάνει με μια συνηθισμένη δυτικού τύπου οικονομία. Οδυνηρό λάθος. Η ελληνική οικονομία, από πολλές πλευρές είχε και έχει περισσότερα κοινά γνωρίσματα με τις πρώην κομμουνιστικού τύπου οικονομίες της Ανατολικής και της Κεντρικής Ευρώπης, παρά με δυτική οικονομική οντότητα

Η Αραβική Ανοιξη, η εντεινόμενη κρίση στη Μέση Ανατολή, οι οξύτατοι ενεργειακοί ανταγωνισμοί και οι οικονομικοί υπολογισμοί μεταβάλλουν άρδην το οικονομικοπολιτικό σκηνικό στην ανατολική Μεσόγειο, γεγονός που επηρεάζει και την Ελλάδα, η οποία προσπαθεί να ορθοποδήσει μεσούσης της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη.

Δεν θέλω να βλέπω στενάχωρα έργα, δεν ηδονίζομαι από κακές ιστορίες και απεχθάνομαι τους κατ΄επάγγελμα καταστροφολόγους. Βουτηγμένοι όλοι στην εθνική κατήφεια, δεν χρειαζόμαστε ενέσιμα συμπληρώματα ακεφιάς. Αντίθετα, βιταμίνες μας είναι οι εκδηλώσεις αισιοδοξίας κι ενθάρρυνσης, ενώ αυτοί που αναζητούν την καλή πλευρά των πραγμάτων, που φωτίζουν τα μικρά ταπεινά βήματα, που έχουν μια θετική και ζεστή ματιά στη ζωή, που παλεύουν με αξιοπρέπεια τη βιοπάλη τους, αυτοί είναι οι δικοί μου ήρωες.

«Οι ψαράδες της Ισλανδίας γνωρίζουν τι είναι παράνομο και τι όχι. Με τους τραπεζίτες δεν είμαι εντελώς σίγουρος», διαπιστώνει ο Ισλανδός εισαγγελέας που διερευνά τις ευθύνες των στελεχών των ισλανδικών τραπεζών για την κατάρρευσή τους. Η θέση αυτή επιβεβαιώνεται και στις ΗΠΑ καθώς οι κακές συνήθειες επιστρέφουν όσο απομακρύνεται η κρίση του 2007-2008.

Τώρα που δεν υπάρχει το αγκάθι με τα ρουσφέτια των διορισμών και μπορείς λόγω κρίσης να ξεγλιστράς από κάθε ευθύνη να πραγματοποιείς ότι υπόσχεσαι γιατί να μην γίνεις και εσύ βουλευτής. Μισθός μεγάλος. Σύνταξη και προνόμια. Και ένας αστυνομικός δίπλα σου να κάνεις και την φιγούρα σου.

Ένα άρθρο του δικηγόρου Θεόδωρου Π. Μαντά στο euro2day.gr

To άρθρο υπογράφει ο Άγης Βερούτης στο capital.gr

Κάποτε πίστευα ότι θα ζούσα σε μια... βαρετή χώρα και σε μια ιστορική περίοδο που δεν θα είχε κρίσεις, περιπέτειες και καταστροφές. Τώρα πια δεν είμαι και τόσο σίγουρος…

Ο γκουρού των αγορών και πρωταγωνιστής της διεθνούς κερδοσκοπίας Νουριέλ Ρουμπινί το 2011 δήλωνε μετά πάσης βεβαιότητος ότι «με τη σημερινή λιτότητα και την αδυναμία υποτίμησης του νομίσματος η ύφεση θα βαθαίνει πολλαπλασιάζοντας την ανεργία και την κοινωνική αναταραχή».