ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Η panna cotta είναι ένας από τους δυο λόγους, για τους οποίους η ανθρωπότητα οφείλει στους Ιταλούς την αιώνια ευγνωμοσύνη της. Ο άλλος είναι φυσικά, η pizza. Πολλοί φυσικά θα ισχυριστούν ότι όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου, έχουν στην εθνική τους κουζίνα, ένα γλυκό φτιαγμένο από γάλα και ζάχαρη και θα έχουν δίκιο. Αλλά η panna cotta είναι κάτι μοναδικό.

Ψήνουμε το κοτόπουλο σε άμεση φωτιά, με θερμοκρασία σχάρας στους 175-230 °C για 12-14 λεπτά.

ΟΚ… έχουμε, αγγούρι, καλαμπόκι, μοσχάρι, σουσάμι, κρεμμύδι.. τι το Ταϊλανδέζικο έχει αυτή η σαλάτα; δείτε!

Προσθέστε τη μουστάρδα, τη ρίγανη και το σκόρδο σε ένα μπολ Ανακατέψτε.... Αλείψτε το μοσχάρι και από τις δύο πλευρές με αυτό.

Το νοστιµότερο κρέας που έχω φάει στην Κρήτη είναι αυτό του τράγου. Προτιµώ το κρέας ζώων που έχουν ζήσει, έχουν τρέξει, έχουν φάει χόρτα. Είναι πιο νόστιµο. Θεωρώ άνοστα τα ζώα «γάλακτος», τα νεογέννητα δηλαδή που έχουν τραφεί µόνο µε γάλα. Αν δεν βρείτε τράγο, χρησιµοποιήστε κρέας από µεγάλο κατσίκι (υλικά για 6 άτοµα).

Λιώνουμε την κουβερτούρα στους 50-55° C. Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί και προσθέτουμε την κουβερτού- ρα. Απλώνουμε το μείγμα σε μία λαδόκολλα ή τσέρκι παχους 1 εκ. και διαμέτρου 22 εκ. και ψήνουμε στους 170° C για περίπου 15 λεπτά. Αφήνουμε να κρυώσει.

Ταμπονάρουμε (σκουπίζουμε) το κρέας με απορροφητικό χαρτί κουζίνας κι ύστερα το αλατοπιπερώνουμε κι από τις δύο πλευρές. Ζεσταίνουμε ένα αντικολλητικό τηγάνι, ρίχνουμε μέσα το ελαιόλαδο και σε μέτρια προς δυνατή φωτιά προσθέτουμε τα κομμάτια κρέατος.

Γρήγορο φαγάκι για τις καθημερινές. Θαυμάσια γλυκόξινο και ζουμερό, συνοδεύεται τέλεια με ένα απλό μπασμάτι. Οργανώστε σωστά το χρόνο σας και ετοιμάστε το μπασμάτι όση ώρα μαρινάρεται το κρέας.

Σε μπωλ βάζουμε ζάχαρη, λάδι,  ξύδι, κονιάκ, αλάτι, ξύσμα από 2 πορτοκάλια, βανίλια και ανακατεύουμε πολύ καλά με κουτάλι να λιώσει η ζάχαρη. Διαλύουμε τη σόδα στον χυμό και τα προσθέτουμε. Προσοχή, αφρίζει και χύνεται, γι’αυτό κάντε το πάνω από το μπωλ με τα υλικά. Προσθέτουμε το νερό.

Σε ένα μικρό μπόλ αναμιγνύουμε το μέλι, τη μουστάρδα, τη μαγιονέζα και το νερό. Ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε στην άκρη.

Είναι μια πάρα πολύ απλή μακαρονάδα που όμως είναι πραγματικά θαυμάσια. 3 υλικά που όμως κάνουν τη διαφορά όταν παντρεύονται.

Καιρός να δούμε το ρόδι με μια άλλη ματιά, να το βάλουμε στην κουζίνα μας και να χαρούμε τη γεύση του. Αλλωστε, φέρνει και τύχη...

Η κολοκύθα (με τα διάφορα είδη της που διαφέρουν στο σχήμα και στο χρώμα) είναι από τα πιο κοινά στην Ελλάδα λαχανικά. Είναι περίεργο που δεν είναι εξίσου πολλοί και οι τρόποι κατανάλωσής της. Νοικοκυρές που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αστικά σπίτια πιθανώς δεν την έχουν μαγειρέψει ποτέ, ενώ ακόμα και όσες τη μαζεύουν από τα μποστάνια τους στην επαρχία, το πολύ να την κάνουν μια πίτα.

Υπάρχει πολύ φαγάκι με ψυχή στην ελληνική κουζίνα, από γιαχνί και πίτες μέχρι ρεβιθάδες και φασολάδες. Η παρακάτω συνταγή, όμως, μαλακώνει την ψυχή με την υφή της και ανατάσσει το πνεύμα με την ανάλαφρα όξινη νοστιμιά της. Είναι δε φτιαγμένη με κέφι από το μάγειρα που έκανε γνωστή την καλή ελληνική κουζίνα στο εξωτερικό, τον Θόδωρο Κυριακού (από το Real Greek στο Λονδίνο).

Βάλτε τις κοτολέτες μαζί με το σκόρδο και το ξύσμα σε ένα μεγάλο μπολ. Καλύψτε τες και βάλτε τες στο ψυγείο για τουλάχιστον 3 ώρες ή μέχρι να τις χρειαστείτε.

Σε ένα μικρό τηγανάκι σοτάρετε το λεπτοκομμένο μπέικον χωρίς λάδι ή βούτυρο μέχρι να γίνει τραγανό. Το βγάζετε και το φυλάτε σε ένα πιάτο. Βράζετε τα μακαρόνια σε άφθονο αλατισμένο νερό.

Ζεσταίνουμε τον ζωμό και τον διατηρούμε ζεστό καθόλη τη διάρκεια παρασκευής.

Αγαπημένος συνδυασμός γεύσης. Σοκολάτα και πορτοκάλι! Μμμμμμ!!!