ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε τα ωμά κολοκυθάκια. Είναι ζουμερά και τρυφερά, απορροφούν με ευκολία τα αρώματα μυρωδικών και μπαχαρικών ενώ η φίνα γεύση τους δένει με πολλά υλικά. Διαλέγουμε κολοκυθάκια γερά, τρυφερά και φρέσκα.

Το απόλυτο καλοκαιρινό φαγητό και η απόλυτη συνταγή για σίγουρη επιτυχία.

Ανακατεύουμε τα υλικά για το αλεύρωμα και βουτάμε τα ψάρια..

Αν δεν έχετε ή δεν βρείτε φρέσκο βασιλικό, βάλτε άνηθο. Διαφορετικό αλλά εξίσου νόστιμο το αποτέλεσμα...

Κλασική αξία από το 1978, «στην πράσινη γραμμή μεταξύ Κολωνακίου, Νεάπολης και Εξαρχείων», ο θρυλικός Ιπποπόταμος, το Κολωνακιώτικο στέκι με τιμές Εξαρχείων, έχει αναθρέψει γενιές και γενιές!

Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε τα ωμά κολοκυθάκια. Είναι ζουμερά και τρυφερά, απορροφούν με ευκολία τα αρώματα μυρωδικών και μπαχαρικών ενώ η φίνα γεύση τους δένει με πολλά υλικά. Διαλέγουμε κολοκυθάκια γερά, τρυφερά και φρέσκα.

Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να αναλύσω γιατί μου αρέσουν οι μελιτζάνες. Δεν ξέρω άλλωστε αν περισσότερο αγαπώ την πίκρα τους, που μοιάζει με τα ανείπωτα της ψυχής μου, ή αν μου αρέσει η απαλή υφή που παίρνει η ψίχα τους όταν την πολτοποιήσεις. Ξέρω όμως πως δεν μου ταιριάζουν καθόλου τα φαγητά όπου οι μελιτζάνες συνδυάζονται με τόσα πολλά κρεμμύδια ή με κάποια σάλτσα ντομάτας, όπου έχουν προσθέσει «ζαχαρίτσα», με αποτέλεσμα το πιάτο να παραπέμπει σε γλύκισμα.

Αφού η εποχή προσφέρει λογής - λογής λαχανικά, γιατί να περιοριζόμαστε;

Δροσερό εξ ορισμού και απίστευτα φίνο, το τιραμισού με ανανά είναι εκπληκτικό σε γεύση, αρκούντως ελαφρύ ως αίσθηση και απίστευτα εθιστικό. Μετά το ορίτζιναλ τιραμισού με εσπρέσο και το άπιστο κόκκινο τιραμιφρεζιέ (τιραμισού με φράουλες), το εύκολο τροπικό φρούτο είναι ο εξωτικός διάδοχος της τριλογίας των semifreddo.

Από τα πιο γνωστά προϊόντα της ελληνικής παράδοσης -όπως το ούζο Μυτιλήνης, η χιώτικη μαστίχα, το σαμιώτικο κρασί ή το αλεύρι της Λήμνου- μέχρι τα πιο άγνωστα και σπάνια βρίσκει κανείς σ' αυτά τα νησιά του Αιγαίου, που μόνο γεωγραφικά θα έλεγε κανείς ότι αποτελούν ενότητα.

Δεν είναι ακριβώς πρόσκληση. Μαζευόμαστε μικρές παρέες για να πιούμε ένα ποτήρι κρασί ή μια μπίρα και ετοιμάζουμε κάτι εύκολο, με ότι μας βρίσκεται για την παρέα.

Πρόκειται για ένα πανέμορφο και επιβλητικό κτίσμα του 1982, κατασκευασμένο και διακοσμημένο από τον Στέφανο Θανόπουλο. Αν υπάρχει κάτι που κάνει το Κάστρο μοναδικό και ασυναγώνιστο, εκτός από τα εξαίσια cocktails του και την ιδιαίτερα εντυπωσιακή εσωτερική του διακόσμηση, αυτό είναι η σαγηνευτική θέα που προσφέρει! Χωρίς υπερβολές, πρόκειται για μια θέα που κόβει την ανάσα, καθώς δίνει στο πιάτο του επισκέπτη μια υπέροχη θέα στην παραθαλάσσια περιοχή του Αγίου Σπυρίδωνα και τον κόλπο του Πόρτο Ράφτη.